Een tijdje terug vroeg het 4 mei comité of ik de toespraak wil doen op 4 mei. En dat vind ik een eer. Waarom? 4 mei is voor mij een datum van bezinning en de herdenking van de verschrikkelijke Holocaust. Een bezinning over de doden die vallen in oorlogen ook vandaag de dag. Een bezinning op onrecht en onrechtvaardigheid. Maar ook een bezinning dat het anders kan en moet. Vrede lijkt ver weg en oorlogen ontstaan opnieuw. We leren niet van het verleden om de toekomst te veranderen. Nog steeds speelt macht, haat en geweld een grote rol in onze maatschappij. Dat is nu en al zolang de mens macht heeft uitgevonden. Hierbij speelt geld de grote factor.
In Israël gedenken Joden jaarlijks Yom Kippur ook wel de Grote Verzoendag, een dag van vasten. Op deze dag vragen joden aan God vergiffenis voor de fouten die zij hebben gemaakt. Voor de dag begint hebben ze zich bij vrienden, familieleden en kennissen verontschuldigd en vergeving gevraagd.
Islamieten hebben jaarlijks een periode van bezinning door te vasten, Ramadan. Naast een maand van bezinning is ramadan een maand waarin extra aandacht geschonken wordt aan verdraagzaamheid, vrijgevigheid, liefdadigheid en saamhorigheid.
Wij hebben 4 mei om een vast moment in het jaar met elkaar ons te bezinnen wat er gebeurd is en we aan het doen zijn. Misschien goed om ook vergeving te vragen aan een ieder die we gekwetst of bezeerd hebben. We hebben korte lontjes en geweld lijkt gewoon te zijn. Verdraagzaamheid is ver weg maar komt dichterbij als we ons zelf anders opstellen en weer aan een samenleving gaan bouwen waarbij tolerantie gewoon is.
Als ik weer gevraagd wordt, waarom 4 mei toespraak? Dan is mijn antwoord gewoon. DAAROM!
Silva Visser