Hebben jullie dat ook? Het gevoel dat we nu maar weer ‘normaal’ moeten gaan doen? Ik was flink teleurgesteld toen onze premier liet weten dat er tot 20 mei bijna niets verandert, behalve voor de jeugd.
Nog steeds moet ik in een boog om u heen lopen, nog steeds moet ik zoveel keer per dag met ontsmettingsmiddel in de weer (ik heb nog nooit zulke uitgedroogde handen gehad…) en nog steeds preek ik in een lege kerk.
Ik wil weer terug naar normaal.
Maar mijn verstand weet beter. Het algemeen belang vereist: volhouden. Zullen we dan maar?
Volhouden dus. Als je iets bereiken wil in het leven gaat dat trouwens nooit vanzelf. Vaak genoeg ben ik niet verder gekomen dan de verzuchting: Bijna gehaald. Ik was net te laat. Wat scheelde het weinig…
Achter dat ene woordje ‘bijna’ gaat soms een wereld van teleurstelling schuil. We waren er bijna uit, samen. Ik was bijna voor mijn examen geslaagd. Ik lees er al van in de bijbel.
Bijna was David zijn vrouw trouw gebleven, maar toen zag hij Batseba.
Bijna had Petrus het volgehouden om zijn Heer trouw te blijven en toen kraaide de haan.
En wij? Gooien we de handdoek in de ring? Het is zo menselijk. Bijna hadden we het coronavirus overwonnen, maar we zijn net te vroeg gestopt met ons te houden aan de maatregelen…
Dus moeten we nog even met elkaar doorzetten. Ook op andere terreinen dan corona. Is de communicatie met een goede vriend verstoord? Probeer het nog een keer! Lukt het niet meer om te bidden? Doe het toch! Kon je de verleiding niet weerstaan? Aanvaard Gods vergeving en begin opnieuw.
Wees niet te snel in jezelf teleurgesteld. Geen mens bereikt de finish zonder kleerscheuren. Denk aan Jezus: ‘Vader, laat deze beker aan mij voorbijgaan…’ In Gods kracht heeft Hij het toch volbracht.
Bijna wordt toch helemaal.
ds.Koos Staat