Slapen in motorpak
Wim reisde van het zuidelijkste puntje van Europa naar het uiterste noorden (via België, Frankrijk, Spanje, Portugal, Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Finland, Zweden, Noorwegen, Denemarken en Duitsland). Een rit die hij al sinds zijn tienerjaren wilde maken. Wim: “Het was een plan dat bleef sluimeren. Het was geen missie voor me, van het moet nú gebeuren. Ik dacht altijd: Er komt wel een tijd.” Vorig jaar vond hij de tijd rijp en begon hij met het plannen van de tocht: routes uitzetten, hotels uitzoeken en bedenken wat er allemaal mee kon en moest. Wim: “Ik maakte me het minst zorgen over de noordelijke landen, daar blijft het ’s nachts licht, dus ik dacht: Ik kan altijd buiten slapen. Ik had m’n motorpak om me warm te houden, een tas kleren als hoofdkussen en aanmaakblokjes om vuur te maken.” Gelukkig is dat niet nodig geweest en kon hij uiteindelijk altijd een hotel vinden. Soms met behulp van zoon Gregor, die vanuit Nederland af en toe de hotels boekte.
Zonder paspoort
Wat Wim een van de meest bijzondere ervaringen van zijn reis vindt, is dat hij geen grote verschillen kon ontdekken tussen de mensen in de landen die hij bezocht. Wim: “De visie en missie van politici om een verenigd Europa te maken is geslaagd. Je merkt echt een groot verschil met vijftien jaar geleden. Nu spreken alle jongeren onder de 25 goed Engels. Regels en verkeersborden zijn op elkaar afgestemd. Het ook een heel uniek gevoel om te reizen zonder dat je je paspoort echt nodig hebt. Van tevoren had ik bepaalde indrukken, bijvoorbeeld dat de Polen een stug volk zijn. Maar daar blijkt dan helemaal niks van te kloppen.”
150 ballonnen
De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de vele mensen hebben Wim blij verrast. Alleen heeft Wim zich sowieso nooit gevoeld. Wim: “Ik wilde eigenlijk ervaren hoe het was om alleen onderweg te zijn, maar nu blijkt dat niet meer hetzelfde te zijn als vijftien jaar geleden. Door de social media voelde het alsof ik nooit verder dan 100 kilometer van huis was. Wim belde of skypete elke avond met zijn gezin en hield familie en vrienden dagelijks op de hoogte via een speciale WhatsApp groep. Inclusief selfies en vlogs. De laatste dagen reden twee vrienden met hem mee. Thuis werd hij opgewacht door familie, vrienden en buren; bloemen, een spandoek in de voortuin en 150 ballonnen in de woonkamer.
Na zo’n rit verwacht je misschien dat hij even genoeg van motorrijden heeft, maar nog geen 48 uur later zat hij alweer op de motor voor een ritje met de motorclub! En Wim droomt alvast door: “De volgende keer wil ik naar Nepal.” Om er even later aan toe te voegen: “Of naar Zuid-Amerika. En van Marokko naar Zuid-Afrika rijden wil ik eigenlijk ook nog wel een keer…”