Caroline Groot (20) behoorde als schaatsster bij de junioren tot de top van Nederland. Een complicatie bij de operatie van een enkelblessure zorgde er echter voor dat Caroline een carrière op het ijs kon vergeten. Bijna vier jaar later is ze twee keer wereldkampioen Para-cycling en droomt ze voorzichtig van de Paralympische Spelen van 2020 in Tokio. “Ik wist wel dat ik hard kon sprinten, maar twee keer goud…”
Pas een jaar geleden begon Caroline met Para-cycling. Op haar eerste NK won Caroline direct de nationale driekleur en tijdens de UCI Para-cycling World Cup in Emmen sprintte ze naar een bronzen medaille. Maar de grootste verrassing kwam tijdens de wereldkampioenschappen Para-cycling op de baan in Rio de Janeiro in maart van dit jaar waar ze zowel op de 500 meter tijdrit als de scratch (een pelotonwedstrijd over 10 kilometer, red.) wereldkampioen werd. “Ik wist wel dat ik hard kon sprinten en ook de bondscoach dacht dat ik misschien wel kans zou maken op een medaille, maar twee keer goud…. Bovendien reed ik in Rio pas de tweede wedstrijd op de baan. Dat slaat eigenlijk nergens op natuurlijk!”
Verlamming
De vreugde van de successen in het Para-cycling en de twee wereldtitels in het bijzonder kwamen voor Caroline na een erg zware periode. Ruim twee jaar lang revalideerde Caroline van een verlamming aan haar rechter onderbeen. “Door een complicatie bij een operatie aan mijn enkel zijn er zenuwen beschadigd geraakt. Het ging om een simpele operatie die jaarlijks bij honderden mensen gebeurt. Bij mij ging er helaas iets mis. Het is nu vier jaar geleden dat het is gebeurd. De eerste twee jaar is er nog van alles geprobeerd om het te herstellen, maar na twee jaar kwam de boodschap dat het niet meer goed zou komen. Ik draag nu een orthese om mijn voet. Deze zorgt ervoor dat ik erop kan staan, lopen en zelfs weer een beetje schaatsen.”
Para-cycling debuut
Hoewel de Andijkse ondanks de verlamming van haar rechter onderbeen nog behoorlijk hard kan schaatsen, lukte het niet om na haar herstel terug te keren op het hoogste niveau. Een topsportcarrière leek ze daardoor te kunnen vergeten. Totdat ze via via met Para-cycling in aanraking kwam. “De vriend van een teamgenootje bij het schaatsen was piloot op de tandem. Hij zag mij worstelen bij het schaatsen en zei dat Para-cycling misschien iets voor mij zou zijn. Daarna heb ik met Eelke van de Wal, de bondscoach, gebeld en hem mijn verhaal verteld. Ik mocht mee komen trainen op Papendal en vrij snel daarna heb ik al mijn eerste wedstrijd gereden in Keulen.”
Geen verrassing meer
Ondanks alle successen in haar eerste jaar wil Caroline nog beter. Vooral op de weg wil ze stappen maken richting het WK in eigen land van volgend jaar en de Paralympische Spelen in Tokio van 2020. “Ik mis nog wat kracht en uithoudingsvermogen. De andere meiden hebben bovendien veel meer ervaring in het spelletje. Daarom rijd ik zoveel mogelijk koersen, ook bij de elite-vrouwen. Tot nu toe kende niemand mij en kon ik verrassen. Maar ik weet ook dat ze nu meer naar me gaan kijken omdat ze weten dat ik een goede sprint heb. Maar als ze mij de achtervolging laten doen, weten ze ook dat ik er nooit bij ga komen. Zo groot is mijn motor nog niet. Op de lange afstanden pakken die meiden me helaas dik!”
De World Cup Para-cycling 2018 vindt dit weekend (6-8 juli) plaats in Emmen