maandag 4 november 2024
spot_img

Corona en de onmacht (ingezonden)

Het kan je zomaar overkomen, zo weet een inwoonster van Andijk. Ze is met niemand in contact geweest die Corona positief was. Hoe zij het opgelopen heeft, geen idee. Maar dat het een impact heeft op het hele gezin is duidelijk.

Er was in het weekend, twee weken geleden, contact geweest met de huisartsenpost in Hoorn. Klachten waren: iets benauwd, koorts, misselijk en zwakke spieren. Uitzieken was het advies. Echter een paar dagen later verergerde de klachten en kwam de huisarts en volgde er een onderzoek op de eerste hulp van het ziekenhuis. Uitslag Corona en met medicatie thuis uitzieken. Echter de dag erna ging het niet goed en heeft de ambulance haar opgehaald.

Niet naar binnen
De onmacht begint al bij het weekend ervoor. Uit angst voor de besmettingen snap je dat niet iedereen zomaar wordt opgenomen of wordt beoordeeld door een arts. De dochter -die verpleegkundige is- kan niet naar binnen bij haar ouders. Ze moet alles op afstand met haar vader regelen via de telefoon en hem sturen. De echtgenoot voelt de onmacht, omdat hij zijn vrouw zo ziek ziet. Hij kan niet meer doen, dan steeds maar bellen en uiteindelijk bij buiten bewust raking van zijn vrouw het alarmnummer 112 bellen. De dochter is er eerder dan de ambulance en begeleidt haar vader via het openstaande slaapkamer raam tot de ambulance er is.

In de ambulance
Uiteindelijk gaat de patiënt de ambulance in, weer onmacht voor dochter en echtgenoot. Je wilt mee, wilt een tas met kleren inpakken. En daar gaat ze. Echtgenoot blijft ontredderd achter en via het raam (grote kans dat hij ook besmet is, want hij hoest ook en heeft verhoging) heeft hij contact met zijn dochter over hoe en wat. Er wordt een bed besteld, voor het geval mevrouw toch niet opgenomen wordt en weer naar huis komt. Ook dit heeft voeten in de aarde, want via een protocol moet iemand in beschermende kleding het bed e.d. brengen.

Ziekenhuisopname
Mevrouw wordt opgenomen en maakt heftige dagen door met zeer hoge koorts. Ze krijgt een infuus om vocht en antibiotica toe te dienen en zuurstof om te zorgen dat het lichaam genoeg zuurstof binnen krijgt en om de longen te ondersteunen. Gelukkig hoeft mevrouw niet opgenomen te worden op de IC, maar het dubbeltje had ook zomaar de andere kant op kunnen vallen. Tweemaal daags is er contact met de Corona afdeling van het Dijklander ziekenhuis, waarin familie op de hoogte wordt gehouden. Soms zijn dat spannende telefoontjes, omdat het bijvoorbeeld de avond ervoor niet goed ging en er meer zuurstof nodig was. Een gesprek met de arts kan, maar wordt uiteraard telefonisch gedaan.

Contact houden
De andere dochter woont in het midden van het land. Ze wil wel naar haar vader, maar het heeft geen zin, je kan niets doen. Zij onderhoudt het contact met haar vader via beeldbellen en wordt door haar zus op de hoogte gehouden over de toestand van haar moeder. Na een week is er goed nieuws, de klachten zijn dusdanig vermindert, dat zuurstof niet meer nodig is en mevrouw mag naar de Corona Herstel afdeling in het Dijklander ziekenhuis. Dit is een afdeling van Omring, die speciaal voor deze periode herstellende Corona patiënten opneemt. Twee dagen later mag ze naar huis. Gelukkig. De buren hangen de vlag uit en een spandoek hangt aan het huis “Welkom thuis”. Nu begint het herstel, herstellen na Corona, niemand weet hoe dat gaat.

Zorg voor elkaar
Mensen denk dus niet, hier in de omgeving is het niet. Het is er zomaar. Hou je aan de afgesproken regels. Blijf thuis, zorg voor jezelf en de ander. Zorg ervoor, dat de druk op het ziekenhuis personeel niet nog groter wordt. Ga ook komende weken niet massaal naar buiten. Het is nog lang niet over! Maar gelukkig zijn er ook mensen die herstellen en die verhalen hoor je te weinig in het nieuws.

Ingezonden aan de redactie

ADVERTEREN
in de Andijker?

klik hier voor INFO

Meest gelezen laatste 7 dagen