“Is dat nou wel verstandig, zij mijn wederhelft. Je broer en zus lopen de 4 keer 30 km tijdens de Nijmeegse 4-daagse en jij wil zo nodig de 4 keer 40 km uitlopen.”
Ik vond dat na 19 keer ik nog 1 keer m’n best moest doen en dat zou dan een mooie afsluiter zijn. Je moet tenslotte toch eens wat minderen en al dat getrain langs des heren wegen heb je ook wel gehad. Al wil ik nog wel actief blijven bij de Sorghvlietse dinsdag- middag wandelclub. Maar goed, die laatste 4 keer 40 km in Nijmegen dat moest het sluitstuk worden.
Op maandag 15 juli per trein er op aan en inschrijven, registratie-bandje om en naar het logeeradres.
Dinsdag 16 juli ‘s morgens 5 uur starten en lopen maar. Broer Cor en zus Els van de 30 km konden een uur later van start. Over de Waalbrug naar Elst etc. en weer terug. Zo, de eerste dag zit er op. Afmelden en een bliep-scannetje voor de volgende dag.
Woensdag 17 juli. Ik ben wel eens fitter wakker geworden. Zou die 40 km. toch te hoog gegrepen zijn? Zou mijn echtgenote nu al gelijk krijgen?
Maar we gingen vol goede moed voor de tweede 40 km. dag. Ik kreeg er na een poosje toch wel erg in dat het lopen niet zomaar meer ging. De tred werd af en toe onzeker en het beste raakte er af.
Was blij dat ik in Beuningen Willemijn Mol en haar man ontmoette. Heb ze een aantal jaren geleden in Andijk nog in het huwelijk gezet en dan loop je die toch zomaar niet voorbij, toch? Dus even een koppie doen en wat bij kletsen.
Ik kreeg er wel erg in dat ik krap in de tijd begon te zitten. Uiterlijk 5 uur moest je je afmelden en meteen een blieb-scan voor de volgende dag.
Nog 6 km. te gaan, maar eigenlijk was de pijp leeg. Bij een grote brug op de leuning even op adem komen en nog een tussensprintje maken. Nou, mooi niet.
Er stopte een busje, er stapte een man uit met de mededeling dat ik never-nooit op tijd zou binnenkomen, wat inhield dat ik de volgende dag niet meer zou mogen starten. Als alternatief mocht ik ook in het busje stappen. Toen zag ik pas dat er op het busje 4 bezems uit het dak staken.
Voor het eerst van m’n leven In de BEZEMWAGEN. Heb ik toch nog iets om aan m’n kleinkinderen te vertellen. Dat ik evengoed te laat binnenkwam deed minder terzake.
En, o ja. Mijn broer en zus hebben de 4 dagen netjes uitgelopen. En mijn echtgenote was evengoed heel blij dat ik weer heelhuids ben thuis gekomen.
Klaas Burger
