Kermis
Tijdens mijn jeugd was er in Andijk geen kermis. Je kon wel te kermis, maar dan moest je echt naar een ander dorp. Een vriendin van mij komt uit Warmenhuizen en kan vol weemoed praten over de kermis daar. Jarenlang ging ze nog vanuit Groningen naar haar geboortedorp en mooier feest was er niet. Maar een heleboel leeftijdsgenoten van mij zullen ouders hebben gehad die zeiden: “Je komt me niet met een meid van de kermis thuis.” Daar komt ook de uitdrukking ”Van een koude kermis thuiskomen “ vandaan. Daar zullen de jongelui van nu raar van op kijken, maar in die tijd ( 1958 ) was dat nog zo in een groot deel van Andijk. Van zo’n kermis kwam niet veel goeds, werd er dan gezegd.
Toch speelt een zweefmolen een grote rol in mijn herinnering. De eerste jaren na de bevrijding in 1945 werden er festiviteiten georganiseerd op het landje van mijn grootvader aan de Dijkweg. Er werden spelletjes georganiseerd en het hoogtepunt was wel een houten telefoonpaal, die over de sloot werd gelegd, ingevet met groene zeep en waar de mannen dan overheen mochten lopen. Verkleden konden ze in het voorhuis van de boerderij. Ik vond nog een foto van mijn vader, die in zijn overall van de paal is gevallen en al zwemmend naar de kant komt.
Voor ons kinderen werd er een draaimolen of een zweefmolen opgezet en uit die tijd dateert mijn vriendschap met Frans Rusting. Als jongetjes van vier jaar zagen we de opbouw van die draaimolen met zijn mooie kleuren en voorstellingen en met onze autopeds zijn we zonder iets thuis te zeggen, daar naar toe gegaan. Ongeruste moeders Maartje Schuurman en Jo van der Leek ( wat waren ze nog jong ) kwamen ons weer naar huis halen. Later gingen we samen op vakantie naar Langweer in Friesland en daar was de kermis in het dorp heel gewoon en iedereen deed mee. Frans won een grote beer die hij achterop de fiets mee nam naar Andijk voor zijn broertje Guus.
Gelukkig zijn de tijden veranderd en ook Andijkers kunnen nu uitkijken en toeleven naar hun eigen kermis.