“Ineens stond dorpsgenoot Jan Kistemaker hier aan de deur. Hij vroeg of ik het uitgeven van de Andijker over wilde nemen. Dat was ergens in 1993,” begint Greet Davidse haar verhaal. “Als ondernemer en Andijker vond hij mij daar kennelijk geschikt voor en zij –Jan en Fie- wilden er mee stoppen. Zo geschiedde.”
In 1984 kwamen Greet en haar man Dave wonen in het pand met woon- en winkelvoorziening aan de Dijkweg. Hier woonden eerder de twee broers van Dokkum die er hun winkels met gordijnen en meubels hadden. “Eerst was het ons te duur, maar later zakte de prijs en konden we deze woning betrekken.”
Winkeltje van Greet
Het houtsnijwerk, het smyrna-knoopwerk en de poppen van mijn ouders trok al vaker de aandacht. “Dat zou je moeten gaan verkopen, hoorde ze regelmatig.” Greet begon ‘Het winkeltje van Greet’ met hobby en handwerkartikelen aan de Dijkweg. Met allerhande materialen om te handwerken, nieuwe technieken als origamie en pergamano en ook het geven van curcussen in die technieken. Daarnaast het houtsnijwerk, maar ook souveniers en zelfs een stomerijdepot kwamen er in de loop van de tijd bij. Er was voldoende aanloop en nog steeds ruimte genoeg, dus een kantoorgedeelte voor de redactie van de dorpkrant kon er ook nog wel bij in het toch al drukke leven van deze ondernemers.
Teksten en foto’s
Was er iets te doen op het dorp dan trokken Greet en haar man erop uit. Hij maakte vaak de foto’s, zij schreef de teksten. “Het gebeurde niet vaak, maar soms leverde men zelf iets aan. Dat kwam dan vaak per faxbericht of er lag een handgeschreven briefje in de brievenbus. Bij elke clubkampioen en jubilaris waren wij erbij.”
Maandag gesloten
De winkel werd gesloten op maandagochtend. Greet: “Dan was er toch niet zo heel veel aanloop, maar vooral gaf ons dat de tijd om de krant in elkaar te zetten. Alles werd dan klaargemaakt voor de drukker. Voor vaste adverteerders knipte ik de vorige advertentie uit en plakte die met lijm weer op de nieuwe versie! Tegenwoordig gaat dat allemaal digitaal uiteraard, maar toen waren lijm en schaar mijn beste vrienden!”
Drukken in Heerhugowaard
Nadat de originelen dinsdags naar de drukkerij ‘de Nijverheid’ in Heerhugowaard waren gebracht, moesten die op woensdagochtend weer opgehaald in de vorm van grote stapels gedrukte kranten. “Mijn man reed heel wat kilometers heen en weer met een auto vol papier. Met de auto werden de stapels dan meteen gebracht bij de vele bezorgers die de verspreiding verder voor hun rekening namen.”
Andijker naar Ligthart
“In het jaar 2000 hebben we de Andijker overgedaan aan Pé en Tina Ligthart. Dat was jammer, maar wel de beste keus.” Greet vertelt over die lastige keus: “De gezondheid van mijn man maakte dat ik keuzes moest maken. De winkel werd steeds drukker, het viel niet meer te combineren destijds.
Het veelzijdige werk van het maken van een krant vond ik heel erg leuk. Zowel het schrijven van de redactionele stukken als het in elkaar puzzelen van de pagina’s, tot zelfs het maken van de facturen.”