De vlag, het symbool van sofisme, hoop, overwinning, protest en strijd. De vlag, een uiting van allerlei sentimenten. Ook ik wou uiting geven aan de enorme terroristische aanslag van Hamas bij Gaza. Sommigen vergelijken het zelfs met 9/11. Veel onschuldige mensen die zich niet bewust zijn of waren dat deze moordpartij voor de deur stond. Alle fractievoorzitters hebben mijn app gehad met de vraag om net als Amsterdam en Rutte de vlag op te hangen van Israël als gebaar van medeleven. Alleen Tjeu van HvM was positief. Van alle andere fracties kreeg ik (hoe voorspelbaar) de Ja-maar redenatie. Onze Burgemeester heeft een compromis gemaakt en onze vlag halfstok gehangen. Oké, beter iets dan niets.
Iedereen die mij kent, weet dat mijn hart naar Israël uitgaat. Wij zijn er vaak geweest en onze vrienden met hun familie leven daar. We hebben regelmatig contact hoe het gaat. Het is spannend. Maar niet alleen daar. Ook hier in Nederland wordt het spannender. Het antisemitisme laait op en de kleine (30.000) Joodse gemeenschap heeft veel extra bescherming nodig. De vlag van Palestina gaat met veel lawaai door de Amsterdamse en Haagse straten en in heel Europa. Dat is hun recht zeggen we. Maar de woede en agressie doet mij wat en waarschijnlijk ook de Joden. Dus hier in ons land wordt het conflict toonbaar en misschien ook wel uitgevochten.
En de andere kant dan? Om toch maar in Ja-maar te belanden. Ja, dat is ook vreselijk en hartverscheurend om te zien. Toch zie ik het liefst Ja-en. Ja-en we moeten verder. Ja-en polarisatie mag ons niet verder verdelen. Ja-en er moet vrede komen voor allen. Ja-en moeten mensen zich veilig voelen.
Shalom, vrede zij met u
Silva Visser,
ChristenUnie Medemblik