Op 14 augustus 1983 startte de carrière van dominee Koos Staat. Een mijlpaal die niet ongemerkt voorbij mocht gaan, en dit werd op zondag 20 augustus uitgebreid gevierd in de Gereformeerde kerk aan de Middenweg te Andijk.
Dominee worden
Als oudste van drie kinderen groeide Koos op in Barendrecht, waar zijn vader een bedrijf runde in groenten van de koude grond. Natuurlijk hoopte vader dat zijn oudste zoon in zijn voetsporen zou treden, maar het werd hem al snel duidelijk dat dit kind dominee wilde worden.
De interesse en liefde voor het beroep zijn ontstaan in de kerk waar vader kerkorganist was. Staand bij zijn vader mocht Koos tussen de gordijntjes door meekijken, zien hoe de kerkbanken volstroomden, voelen hoe de verwachtingen van de mensen door de kerk dwaalden en horen hoe de dominee zijn preek hield. Een boodschap bracht. Koos wist genoeg.
Studie en gezin
Na de lagere schoolde volgde het gymnasium, omdat voor de vervolgopleiding aan de universiteit in Amsterdam talen als Grieks en Latijn noodzakelijk waren. Eenmaal studerend aan de universiteit werd daar Hebreeuws aan toegevoegd. Een dominee spreekt als het ware vele talen en verstaat ieder mens!
Naast de kennismaking met de leerstof, ontmoette onze dominee in wording ook zijn partner. Liesbeth studeerde voor verpleegkundige verderop in het gebouw. Ze trouwden, inmiddels 42 jaar geleden, kregen drie kinderen en zijn de trotse opa en oma van acht kleinkinderen.
afgelopen zondag. Foto: Xandra Visser
Inhoud geven en vertaalslag maken
Ds. Staat is ondertussen 65 jaar en onlangs verhuisd uit de ambtswoning naar een kleinere woning. Er moesten boeken achterblijven. Deze zijn voor zijn opvolger. Ds. Staat is verheugd dat de 37 jarige Zuid-Afrikaan Wim Wasserman in zijn voetsporen zal treden, ook al weet hij zeker dat deze aimabele en enthousiaste man zijn eigen voetsporen zal kweken.
Wat Ds. Staat altijd heeft willen uitdragen middels zijn preken die hij uiteen zet in 2x 10 minuten is: hoe vertaal je de bijbel naar het heden? Hoe bereik je een ander en prikkel je de nieuwsgierigheid van de medemens, via het lijntje met God? Hoe houd je de aandacht vast en kan er genoten worden van het samenzijn in de kerk die doorgaans gevuld is met zo’n 300/400 belangstellenden? En hoe vindingrijk word je als er Coronamaatregelen moeten worden genomen en je de ander niet meer persoonlijk kunt treffen? Ook hier werd snel een vertaalslag voor gevonden: al in de eerste week van de Lockdown werd de filmcamera ingezet. Praktisch, maar beslist niet de manier die wenselijk was, want Ds. Staat is een ‘mensenmens’.
Kracht en afscheid
Minder dan vroeger heeft onze dominee te maken met huwelijken en doop, maar nog wel met uitvaarten. Hier liggen zijn passie en kracht, want niet zelden hoort hij terug hoe treffend en integer hij een overledene heeft herdacht. Dit stuk zal hij zeker gaan missen als hij straks geleidelijk aan minder zal gaan werken. Maar zover is het nog niet. We nemen geen afscheid, we vieren juist zijn 40-jarig jubileum!