Op 2 mei 1963 trouwde Jan Piet zijn Jo. Dit jaar vieren zij hun 60ste huwelijks jubileum, samen met de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. “Wij genieten er van dat we met elkaar samen zijn en iedereen erbij zal zijn, dan hoeven we verder niks geks of grootst te doen. We genieten juist van die hele ‘gewone’ dingen.”
Waar nu de nieuwe huizen staan aan de dijk, daar was in die tijd het café ‘de Meiboom’, de favoriete ontmoetingsplek van veel jongelui. Het was de plek waar de gymvereniging zijn uitvoeringen hield, waar de toneelvereniging oefende en waar men onder het genot van een drankje met vrienden afsprak. Het was precies daar in ‘De Meiboom’ dat Jan Piet en Jo elkaar hebben ontmoet.
De eerste ontmoeting
Tijdens de pauze van de toneelgroep waar zij lid van was, ging Jo even naar het voorcafé voor een drankje. Daar zat Jan Piet met zijn vrienden. “We spraken elkaar, er was iets van een ‘klik’ en Jan Piet herinnert zich nog dat het een goed gesprek was wat ‘gewoon lekker liep’. Jo lacht en zegt: “Ja, er kriebelde wel iets, als ik hem daarna weer zag.”
Op zondag
Jo liep op zondagen graag een rondje door het dorp. Jan Piet reed dan wel eens voorbij op de brommer en hoewel Jo hoopte dat hij zou stoppen voor een praatje, reed Jan Piet haar gewoon voorbij en door naar Enkhuizen om zijn vrienden te ontmoeten. “Toch bleven we elkaar zien en van het één kwam het ander.” Na de eerste ontmoeting in de zomer, werd er het jaar erop op Nieuwjaarsdag de verloving aangekondigd. Het stel was verloofd en had trouwplannen.
Het eerste huis
Met de trouwplannen in het verschiet bedacht Jan Piet dat er dus ook een huis moest komen. De kans deed zich voor en hij kocht een klein huisje aan de dijk. “Mijn ouders gingen mee kijken, het kostte 3000 gulden en het was snel geregeld. Jo was aan het werk in ‘een werkhuisje’ en dat ik zag heb ik haar vertelt dat ik een huis had gekocht. Zij had het niet eens gezien!”
De trouwdag
Het trouwen verliep niet helemaal zoals vooraf gepland. “Jan Piet zijn moeder had soep gemaakt en dat lang op een laag gaspitje laten staan, maar met de lepel er nog in. Dat was helaas niet goed gegaan. Dus iedereen die van de soep had gegeten, zocht die dag heel vaak het toilet op!” Op de bruiloft waren naast familie en vrienden ook de onderduikers welkom, die ten tijde van de oorlog onderdak hadden bij de familie. “Al met al was het een mooie dag!”
De dikkerd
Het huisje aan de dijk was klein en al snel echt te klein, want Jo was snel zwanger van haar eerste kindje. “Een dikkerd zou het worden, vertelde de verloskundige en de arts. Vanwege mijn dikke buik, want al snel kon ik mijn eigen voeten niet meer zien!” Jo vervolgt: “De kleine diende zich aan en verbaasde iedereen door piepklein te zijn. Carla was de eerste van de onverwachte tweeling. Haar zus Bianca volgde vlot. We waren echter niet voorbereid op een tweeling. Dus moesten de kleintje samen in één wieg. Dan konden ze elkaar tenminste ook warm houden. De dorpsbewoners waren heel lief en binnen de kortste keren was er voldoende boedel voor twee kleintjes. Een bijzonder fijne gewaarwording.”
Groter gezin, groter huis
Toen de tweeling ongeveer anderhalf jaar oud was, werd er verhuisd naar de Knokkel. Daar betrok het gezin het huis van opa, die zelf elders een huis kreeg. Het gezin groeide en daarmee werd ook de ruimte aan de Knokkel te klein. Jan Piet stopte met het bollenbedrijf in 1970 en verbouwde een schuur tot drie extra slaapkamers, zodat het gezin dat inmiddels zes kinderen telde toch voldoende ruimte had.
Kleiner wonen
De kinderen vlogen uit, er werden kleinkinderen geboren en inmiddels zijn er zelfs achterkleinkinderen. “Wij konden kleiner gaan wonen en zijn naar ons huidige appartement verhuisd in 1997. Werken hoeft niet meer, maar stilzitten is er niet bij. We hebben allebei onze hobby’s, doen veel vrijwilligerswerk en doen niet alles samen. Dan heb je elkaar ook nog eens wat te vertellen!” Jo en Jan Piet hebben het prima gehad samen en kunnen ook nu nog erg van elkaars gezelschap genieten. “Soms kan hij me wel achter het behang plakken hoor,” lacht Jo hartelijk. “Maar andersom ook, ook dat hoort erbij als je er samen voor gaat!”
Wij –de redactie van de Andijker- wensen het echtpaar Kooiman een heel fijn jubileum toe en nog vele jaren om samen te genieten.