donderdag 28 maart 2024
spot_img

Een belangrijk schakel: de trouwe bezorger!

Ook al realiseren veel bezorgers zich dat misschien niet: zij zijn een hele belangrijke factor voor de krant. Wij kunnen als team van de Andijker een vreselijke mooie krant boordevol wetenswaardigheden en lokaal nieuws maken. Pas als deze bij de lezer op de mat valt hebben we ons doel bereikt!

Trouwe bezorgers, op wie we kunnen rekenen, daar hebben we er gelukkig velen van. Afra Kuin is er één van en zij doet dit zelfs al vele jaren. “De afgelopen negen jaar doe ik het alleen. Daarvoor heeft mijn dochter het vele jaren gedaan en hielp ik haar elke keer als dat nodig was. Niet alleen bezorgde zij de Andijker, ook andere kranten zoals de Drom en de Middenstander en stapels met folders brachten we rond.”

Oproepje: gezocht
Afra vertelt: “Net als zoveel tieners, zocht onze middelste dochter een bijbaantje om wat extra geld te verdienen. Ze zal toen ongeveer 15 jaar geweest zijn. In de krant stond een oproepje dat er bezorgers gezocht werden in onze wijk en dat was het begin van vele jaren kranten rondbrengen.” Helemaal zeker weet Afra het niet meer, maar waarschijnlijk begon het met de Middenstander, later kwam ook de Drom daarbij en ook de Andijker. “Soms was het wel een hele grote stapel, met maar liefst 242 adressen.”

Mijn vaste loopje
Maar liefst 24 jaar heeft haar dochter de kranten rond gebracht. Zelfs toen ze verhuisde naar Wervershoof, kwam ze nog elke woensdag naar Andijk om te bezorgen. “Na de verhuizing naar Heerhugowaard werd dit onmogelijk. Daarop besloot ik dat ik de Andijker nog wel wilde bezorgen, maar dat de rest me te veel werd. Dat is nu 9 jaar geleden. Het bezorgen van de wekelijkse Andijker is mijn vaste rondje op woensdag.”

Bekend en herkend
“Mensen herkennen je en bij de meeste adressen is wel bekend dat ik de bezorger van hun Andijker ben.” Afra vertelt over een lastige tijd: “Toen mijn man erg ziek was besloot mijn kleinzoon met de kerstkaartjes langs de deuren te gaan. Hij werd er op aangesproken, dat hij de bezorger van de Andijker toch niet was? Keurig antwoorde hij dat dat inderdaad zijn oma was, maar dat hij haar hielp omdat oma bij zijn zieke opa wilde blijven. Mensen begrepen dat en gaven hem een centje mee om aan oma te geven. Nog steeds vind ik het heel bijzonder dat hij dat toen voor me wilde doen.”

Niet zonder gevaar
Afra weet precies wie er een nee/nee sticker heeft en ze weet welke adressen een hond hebben bij wie je de vingers buiten de brievenbus moet houden. “Toch gaat het ook wel eens mis. Zo ben ik zelfs een keer flink gebeten door een hond. Waarom het dier ineens naar buiten vloog en mij beet is me nog steeds een raadsel. Heel erg geschrokken was ik,” vertelt Afra. De beet werd flink blauw en de dokter gaf haar een fikse antibioticakuur toen het ging ontsteken. “Dat doet hij anders nooit, zei het baasje nog. Maar ook die was erg geschrokken hoor. Er is zelfs een bloemetje gebracht. Het werk is dus niet zonder gevaar”.
Nu kan ze er gelukkig om lachen en blijft ze de Andijkers weer blij bezorgen.

Vorig artikel
Volgend artikel

ADVERTEREN
in de Andijker?

klik hier voor INFO

Meest gelezen laatste 7 dagen