Els Koorn (48 jaar) uit Venhuizen werkt op de afdeling Longgeneeskunde van het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn. Dagelijks staat zij samen met het team van artsen, verpleegkundigen klaar om nieuwe patiënten te ontvangen. “Momenteel gaat dat door de coronacrisis allemaal anders dan we gewend waren. Het vraagt aanpassingen van iedereen. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar wél heel erg noodzakelijk. Dus we doen het gewoon, niet klagen maar schouders eronder. Om zoveel mogelijk mensen te kunnen helpen en weer gezond weg te mogen sturen.”
Els werkt al 26 jaar in het ziekenhuis. Ze heeft van alles gezien en beleeft en doet het werk met passie. “We werken hier in het ziekenhuis met elkaar, voor de patiënt. Het is dankbaar werk, dat ook een lastige kant kent. Want hoewel we graag iedereen beter maken en weer vrolijk uitzwaaien bij het naar huis gaan… zo werkt het helaas niet. Zeker bij het huidige virus COVID-19 zien we ernstige zieke patiënten, die vrij plotseling hard achteruit kunnen gaan. Het is een grillige situatie.”
Zie kansen
“In Nederland hebben de meeste mensen de mogelijkheid om even een frisse neus te halen in de eigen tuin of vanaf het balkon. Dat kan opgesloten en beperkend voelen, dat snap ik gerust. Denk dan eens aan de Italianen en Spanjaarden, die mogen hun huis helemaal niet meer uit en zitten verplicht binnen. Als we verstandig omgaan met de huidige beperkende maatregelen en de trend van de afvlakkende opname piek doorzet, kunnen wij gelukkig nog terecht in eigen tuin.”
Ziekenhuis in drie delen
Iedereen meldt zich nu bij het ziekenhuis in een speciale tent. Daar wordt bekeken of de patiënt mogelijk besmet zou kunnen zijn met corona. De triage op de spoedeisende hulp wordt gedaan door artsen en verpleegkundigen die observeren en doorvragen over de klachten. Indien er verdenking van coronabesmetting is, wordt de patiënt via een speciale route in het ziekenhuis geleidt naar een aparte kamer voor één persoon. “In isolatie noemen we dat. Vanaf daar wordt de patiënt getest middels twee swaps, één uit de keel en één uit de neus.” De GGD laat deze swaps testen op één van de vele testlocaties. Meestal is de uitslag er na 24 uur. Wie inderdaad corona heeft gaat naar een afdeling waar alleen patiënten met corona liggen. Heb je een botbreuk en verder geen enkele klacht die kan duiden op corona, dan word je op een heel andere afdeling opgenomen Zo is het ziekenhuis dus momenteel verdeeld in drie delen: geen corona/wel corona/twijfelgevallen die nog getest worden.
Werk is veranderd
Met haar jarenlange ervaring op de longafdeling herkent Els benauwdheid en uitputting als geen ander. Ze weet precies hoe te handelen. Wat opvalt bij corona patiënten is dat zij ontzettend snel kunnen ‘inkachelen’. “Meest zichtbare verandering voor buitenstaanders is de beschermende kleding die we nu dragen. Naast een schort en een spatbril en mondkapje, hebben we handschoenen aan. Als we naar een andere patiënt gaan, vooral op de afdeling met mogelijk besmette patiënten, moeten we deze steeds omwisselen, schoonmaken, desinfecteren en/of vervangen. Dat is noodzakelijk, maar heel tijdrovend.”
Dank aan omloop assistenten
“Even lopen voor een kopje koffie, de maaltijd, het regelen van extra verband of medicatie. Normaal doe je dat zelf. Nu hebben we daarvoor omloop assistenten.” Els vertelt: “Ik kan nu in mijn beschermende kleding bij de patiënt in de kamer blijven, terwijl ik de nodige materialen door een ander laat brengen. Als ik eerst al mijn beschermende kleding uit moet doen en vervolgens weer aan moet doen, kost dit veel tijd en materialen (die toch al schaars zijn.) Deze aanpassingen zijn niet leuk. Ook voor de patiënt niet: een half uurtje komt er iemand zoals ik en verder zijn ze een groot deel van de dag alleen. Bezoek is uitgesloten.
Mooie initiatieven
Het is een rare tijd. Maar gelukkig leidt het niet alleen maar tot ellende en geklaag. Je ziet ook hele mooie initiatieven ontstaan. “Zo hebben we de mogelijkheid gecreëerd voor alle patiënten die dat willen, om te ‘beeldbellen’ met thuis. Je ziet dat kleinkinderen hun opa’s en oma’s extra ondersteunen. Er gaan veel meer gezellige kaartjes per post op de bus. Als deze verschrikkelijke tijd straks voorbij is, hoop ik dat we die gewoonten er inhouden.”
Raak niet besmet
Helemaal te voorkomen is het niet. Maar er zijn heel wat dingen die je zelf kunt doen om niet besmet te raken én om anderen niet te smetten. De regels van handen wassen en afstand houden hoor je dagelijks via allerlei media. Els: “Ik kan alleen maar toevoegen: doe het alsjeblieft, zorg dat je niet besmet raakt. Zorg dat je een ander niet besmet. Die het voor jezelf en voor ons.”