Voor wie ze nog niet herkent heeft op de foto’s: dit maal zijn wij -van de Andijker- op bezoek bij Ger Atsma en Jan Akkerman. De twee muzikanten kennen elkaar al vele jaren en het gesprek gaat dan ook niet alleen over muziek. “Boven alles zijn we vrienden.”
Het wordt een middag van herinneringen ophalen en grappen maken, van koffie drinken met een taartje erbij. “Laten we het niet te serieus maken,” zegt Jan al snel. “Laten we onszelf en elkaar niet te serieus nemen.” Natuurlijk wordt er afgesloten met muzikale noten. Een huiskamerconcert speciaal voor mij!
Vroeger
Ger en Jan kennen elkaar al vanaf hun tienertijd. “Twee Amsterdamse straatschoffies,” zoals Jan dat beschrijft. Beiden speelden toen knopaccordeon. Ze kwamen bij elkaar over de vloer en zagen elkaar op de camping in Bakkum. Ze kenden elkaars ouders en hielpen wel eens een handje mee in het bedrijf van de ouders om een centje extra te verdienen. De anekdotes worden enthousiast vertelt. “Een jaar of 18 zal ik geweest zijn,” vertelt Ger. “Bij Jaap Marees in het café werd ik gevraagd om te komen spelen. Jantje (toen een jaar of 14) kwam kijken. Jans vader, ome Jakob voor Ger, haalde Jans gitaar op en Jan speelde met Ger mee. Tot groot plezier van het aanwezige publiek.
Niet in de zaak
Ger Atsma is de zoon van een boekbinder. “Mijn vader zag graag dat ik de zaak zou voortzetten, maar ik koos voor het artiestenbestaan.” Jan Akkermans vader had een bedrijf met oud ijzer. “Natuurlijk zag mijn vader dat ook wel voor zich, maar hij zag ook dat het niks voor mij was.” Het artiestenbestaan was en is nog steeds een onzeker bestaan. Begrijpelijk dat de ouders van de beide jongens daar wel wat bedenkingen bij gehad zullen hebben. “Onze ouders hebben ons gesteund, waren kritisch, maar ook zagen ze dat dit was wie we waren. Muziek maken, vanaf de accordeonconcoursen in onze jeugd, later de (inter)nationale optredens en alles eromheen. Zeker in je jongste jaren moet je dan wel ouders hebben die achter je staan!”
Keuzes maken
Jan spreekt een beetje cryptisch en zegt: “Het leven heeft een blauwdruk en telkens kom je voor keuzes te staan. Of je dan de juiste keus maakt en wat of wie dat weer op je pad brengt lijkt misschien te sturen, maar soms leeft het leven jou. Je moet het allemaal niet te serieus nemen en vooral jezelf niet.” Ger lacht en snapt precies op wat en wie Jan doelt. “Het gaat soms anders en toch is dat goed.”
Over Ger Atsma
Ger speelde als accordeonist vaak in Nederland, maar ging ook regelmatig naar landen als Duitsland, Spanje, België en Zwitserland. Ger Atsma werd bekend als lid van het trio The Oldtimers en het duo The Flamingo’s. Naast musicus is hij acteur. Hij werkte mee aan diverse TV programma’s zoals De Henk Elsink Show, Zeg ‘ns Aaa, Blufhow van Hans Kazan, Peppi en Kokki en speelde mee in reclames. Ger speelde ook de rol van Bertus Steekvlam in de door hem zelf bedachte hilarische brandweerjeugdshows. Met de bekende brandweer-tandem de ‘Stegeracer’ en de mini brandweerauto zijn die shows door héél het land te zien geweest. Ger doet het de laatste jaren wat rustiger aan en geniet met zijn vrouw van de (klein)kinderen. “Mijn handen werken niet meer helemaal mee en ik ben al meermaals geopereerd,” vertelt Ger. “Inmiddels heb ik 80 jaar op de teller staan, dus het ‘moet’ ook allemaal niet meer. Maar ik blijf het heerlijk vinden en zal blijven spelen zolang ik kan.”
Over Jan Akkerman
Google Jan Akkerman en je vindt al snel van alles. Zo is Jan al in 1973 uitgeroepen tot de beste gitarist ter wereld door de lezers van het (Engelse) muziektijdschrift Melody. Hij speelde in bands als Focus, Brainbox, Johnny and his Cellar Rockers, Solution en Normaal, maar werkte ook samen met artiesten als André Hazes Senior, BB King, Herman Brood en The Cats. Ook al laat Jan zich niet graag in een hokje duwen, de meeste muziek kun je scharen onder rock, blues en jazz. Akkerman trad op in theaters en podia in Europa en ver daar buiten. Jan speelde o.a in Amerika, Rusland, Syrië, Australië en Japan. In 2005 kreeg de gitarist een Gouden Harp voor zijn gehele oeuvre. Met ondertussen ruim 70 jaar ervaring speelt Jan nog zeer regelmatig de zalen plat. “Zolang ik het kan, zal ik blijven spelen!”
Plezier maken
“Plezier maken is het allerbelangrijkste,” herhaalt Jan meermaals. Ger knikt instemmend. “Als je muziek maakt omdat je het leuk vindt, dan straalt dat op de mensen af. Dat is prachtig om te zien. Maar je kunt het niet iedereen naar het zin maken. Dus wie het niks vindt, moet wat anders gaan doen.” Ger en Jan maken heel andere muziek. Toch kunnen ze elkaar ook op heel veel momenten vinden, in juist dezelfde nummers en melodieën. “Er zijn meer overeenkomsten en paralellen in ons leven dan verschillen,” zegt Ger.
De studio in
Jan wil graag nog even ‘naar de zon’ dit najaar en Ger ondergaat binnenkort een operatie. Daarna treffen ze elkaar in de studio bij Jan aan huis. “We moesten maar weer eens samen wat muziek maken!” Ze kunnen het niet laten, als ze de instrumenten voor de foto te voorschijn halen, klinken al snel de eerste noten. De vingers van Ger zoeken naar de knoppen. Jans vingers strijken langs de snaren. Van poseren komt het niet. De muziek vult de ruimte. Dit is zoals het moet zijn. Plezier voorop! En de rest zoeken mensen op internet maar op!