Vroeger keken wij –als kinderen- altijd uit naar het kerstdiner. Het kerstdiner op school. De klas versierd met lichtjes en de juf in een heuse glitterjurk. Dat was misschien wel het allermooiste, zo zagen we onze juf niet vaak.Zelf mocht je ook iets moois aan en je haren gingen in een vlecht. Soms mocht je zelfs een beetje ‘lippetip’ op zoals wij lippenstift noemde.
Als juf
Na mijn eigen schooltijd koos ik voor een baan als leerkracht en dus bleef het kerstdiner op school, met de hele klas, bestaan. Nu was ik alleen niet meer dat kind met wiebelende vlechten, maar de juf in de glitterjurk. Een hele andere belevenis, maar minstens net zo leuk. Met de collega’s zongen we meerstemmig een lied onder de kerstboom en we genoten van zeer diverse hapjes die de kinderen samen met hun ouders gemaakt hadden.
Knakworst en hummus
Hollandse knakworsten in bladerdeeg zijn zeer geliefd op het kerstdiner. Een puree op basis van kikkererwten, sesamzaadsaus en enkele andere ingrediënten werd hummus genoemd en liet ik mij zeker smaken. Nooit eerder had ik het gegeten, zeker niet in combinatie met mijn knakworstje! Tijdens het kerstdiner eet je soms de meeste onwaarschijnlijke combinaties van hapjes en juist dat is de charme van de avond. Iets nieuws proeven, iets van iemand anders zijn cultuur mogen proberen, samen genieten en ook zelf trots je gerechtje mogen aanbieden aan de klas.
Bij de Andijker
Toen ik stopte als juf en een tijdlang als journalist en fotograaf aan het werk ging, onder andere bij de Andijker, werd kerst heel anders. Vaak was ik in oktober en begin november al helemaal in kerstsfeer. De dikste krant van het jaar vraagt om voorbereiding en al ver voor de kerst uit werd er gewerkt aan kerstverhalen. Best een beetje gek, maar al snel ook vertrouwd. Foto’s maken in een stal, met een kerstmuts op en mooi gedekte tafels, half oktober? Het werd voor mij heel gewoon.
Kerst voor mij
We ontwikkelden ook eigen tradities bij ons thuis als gezin. Zo vind je ons bijna elke kerst op kerstavond in de stal bij de schapen van familie van Alderwegen. Gewoon in je spijkerbroek en met een dikke trui. Warme chocomelk bij de houtkachel, even bijkletsen tijdens een kop koffie. Luisteren naar een kerstverhaal en uiteraard de schapen kriebelen en knuffelen. Laarzen aan, in plaats van pumps onder mijn jurk.
Weer als vanouds
Dit jaar gaat kerst weer anders en toch voelt het vertrouwd. Mijn werk als juf heb ik weer opgepakt, dus ik eet weer op school met de hele klas en geniet van allerlei bijzondere en vreemde combinaties, in mijn glitterjurk. Daarna kan ik met laarzen en dikke trui met mijn man, ouders en inmiddels grote kinderen naar de schapenstal. Aan tafel schuiven inmiddels ook partners van de kinderen aan en ook zij brengen hun eigen ‘gekkigheden’ mee in de vorm van tradities en lekkere gerechtjes. En ik schrijf zomaar weer eens een stukje voor de krant. Kerst vieren is een combinatie van oud en vertrouwd en nieuw en verrassend. Elke jaar anders en elk jaar genieten!
Wij wensen u allen een fijne feestdagen en een geweldig mooi nieuw jaar.
Olga de Boer