Nog maar drie maanden geleden besloot Caroline Groot (19) zich volop te storten op het para-wielrennen. Een goede keuze, zo blijkt uit haar resultaten. Ze werd vorige maand Nederlands kampioen para-cycling. En na de World Cup, twee weken geleden, keerde ze met een bronzen medaille terug naar Andijk.
Het talententeam para-cycling van de KNWU heeft sinds drie maanden een sterke aanvulling met renster met Caroline Groot. Dat bewees ze niet alleen op het NK, waar ze goud won, maar ook onlangs in Emmen, tijdens de World Cup. ‘Kijk maar of je het volhoudt, het zou goed zijn als je de helft uitrijdt’, kreeg ze te horen van de coach. Ze kwam uiteindelijk als nummer drie over de eindstreep.
Blessure
Een sportieveling is Caroline altijd geweest, vooral op de schaats. Als langebaanschaatsster deed ze het niet onverdienstelijk, maar een blessure in 2014 veranderde alles. Ze moest geopereerd worden en liep tijdens deze ingreep een zenuwbeschadiging op in haar rechter onderbeen.
De wereld van de – toen al – topsportster stortte in. “Ik kan niet meer lopen zonder orthese en dat gaat ook niet meer beter worden”, vertelt ze. Haar positiviteit komt daarna weer snel naar boven; er verschijnt een lach op haar gezicht. “Maar het gaat nu weer goed, ik sport op een hoger niveau dan ik ooit heb gedaan.”
Schaatsen en fietsen
Met een speciale orthese kan ze evengoed de schaatsen blijven onderbinden en maakt ze dagelijks flink wat uren op de fiets. Haar hart ging na het herstel vooral weer uit naar het schaatsen, omdat dat is wat ze altijd al deed. “Ik zat vorig jaar met mijn broer in hetzelfde schaatsteam, de opleidingsploeg gewest Groningen”, zo vertelt ze. Caroline en haar broer Michael Groot (marathonschaatser in een B-peloton) studeren allebei in Groningen.
Samen schaatsen ze al van jongs af aan. “We gingen op de zondagochtend altijd voor de gezelligheid schaatsen, eerst in Dronten, daarna de ijsbaan in Alkmaar en later in Hoorn. We mochten in selecties en jeugdteams en zijn er zo een beetje ingegroeid.”
Paracycling
Met haar orthese kreeg Caroline het schaatsen weer redelijk snel onder de knie. “Ik schaats nog steeds heel hard, maar voorheen kwam ik in de top 10 en nu is dat een plek in de top 20.” Niet genoeg voor een sporter met hoge ambities. Via een tip van een oud-schaatsmaatje kwam het paracycling op haar pad.
Haar plek in het talententeam is echter niet zomaar komen aanwaaien. “Ik was altijd al heel sportief. Het is niet dat ik van 0 kom, ik was altijd al op topniveau. Daarentegen ben ik nog steeds niet op mijn top. Ik kan technisch nog zo veel beter worden, bijvoorbeeld met bochten fietsen. Maar ook het rijden in de regen vind ik nog altijd doodeng.”
Er is nog genoeg om aan te werken, maar een derde plek op de World Cup en de titel Nederlands kampioen heeft ze al op haar naam staan. Over anderhalve maand staat de Europa Cup in Elsach op het programma, waar ze voor winst op de wegrit gaat. “Ik was derde bij de World Cup, dus ik ga nu in ieder geval voor een 2e plaats.” De drang om te winnen is groot, net als haar dromen. “Ik zeg het voorzichtig, maar natuurlijk is de Paralympische Spelen van 2020 mijn doel.”