Het lot van een fotograaf: bij bijna elke feestje uitgenodigd zijn, maar het feest volledig door de lens beleven! Koos Dol is al vele jaren een enthousiaste hobbyfotograaf. Hij is bij menig jubileum, dorpsfeest of doorknippen van een lintje aanwezig geweest. Er zijn maar weinig Andijkers die hij nog niet voor zijn lens heeft gehad.
“Al die festiviteiten moeten worden vastgelegd en als men eenmaal weet dat je wel leuke plaatjes kunt schieten, dan weten ze je gauw te vinden!”
Stuur eens iets in
Ergens in 2011 kwamen Koos Dol en Peter Ligthart elkaar tegen en raakten aan de praat. “Stuur eens een paar foto’s in,” vroeg Pé. Zo kwamen de eerste plaatjes van de hand van Koos in de Andijker. Het kreeg een vervolg toen Peter Koos benaderde of hij ook in opdracht af en toe een plaatje wilde schieten. Koos weet het nog goed, één van zijn eerste opdrachten was bij Kit’s terras. “Zelf vond ik dat de foto goed gelukt was. Kitty Drost volop in actie met het maken van ijs.”
Werken in opdracht
“Die foto werd echter afgekeurd door de redactie. Peter wilde dat Kitty’s gezicht beter te zien was en dat ze goed in de lens keek!” Koos legt uit: “Fotograferen voor jezelf of in opdracht is heel ander werk. Voor jezelf bepaal je ook alles zelf, hoe hoog je gaat zitten of juist laag, de diepte-scherpte en hoe dicht je op je onderwerp gaat zitten. Fotograferen in opdracht voor de krant, betekent ook rekening houden met de wensen van de klant en de lezer. Dat was soms best even wennen.”
Onderwerpen zelf zien
Koos fotografeert zowel graag dieren, dingen als mensen. “Vooral dat ik zelf op pad mag en mijn onderwerpen soms gewoon lang de weg tegen kom en meteen vast kan leggen, dat vind ik erg leuk. Lammetjes langs de dijk, een auto onder een dik pak sneeuw, een karakteristieke ‘kop’ of een bijzondere trike die mijn pad kruist. Het nieuws ligt niet altijd voor het oprapen, maar bij een mooie foto volgt meestal wel een bijzonder verhaal!”
Op pad met Jet
“Voor de Andijker en later ook voor de Streker maakte ik met grote regelmaat foto’s voor bij de interviews. Een schrijver ben ik niet, dus ging ik samen op pad met Jet Wever. Vooral als we bij Andijkers kwamen die ik al kende, dan raakten we snel in gesprek. Tijdens het klaarzetten en poseren voor de foto was er dan al zoveel vertelt dat Jet nauwelijks meer vragen hoefde te stellen. Ze had voldoende materiaal voor een leuk artikel.”
Hoogtepunten
In het jaar 2012 bestond Andijk 200 jaar. Dat was één groot feest. In 2016 werd ‘100 jaar Droge Voeten’ gevierd, ook al zo’n spektakel. “Op dat soort feesten beleef ik het feest vooral door de lens. Mijn oog valt dan op bijzondere versieringen, op groepen mensen die elkaar opzoeken, op momentjes die de sfeer van het feest ‘in één plaatje’ vastleggen. Zo’n feest bijwonen als (één van de) fotografen is eigenlijk gewoon heel hard werken!”
Het blijft genieten
Hoewel Koos nog steeds graag fotografeert, is hij niet vaak meer op pad voor de Andijker. “De jaren beginnen te tellen, daarbij er zijn nieuwe mensen gekomen die het hebben overgenomen. Dat is prima zo. Af en toe tref ik nog iets bijzonders langs de weg en dan stuur ik dat naar de redactie. Dan kijken ze maar of ze het kunnen gebruiken. Ik moet niks meer, maar geniet er nog steeds van om af en toe zoiets te kunnen doen.”