Een herinnering aan de cabaretavond van het schooljaar 1973 -1974 onder leiding van Meester Harryvan, bijna 50 jaar geleden. De zaal lag plat van het lachen en achter de schermen ging het ook niet altijd goed, maar gelachen werd er!!
We maakten alles zelf: kleding, decor, pamfletten en de uitnodigingen. Geen computers en printers maar er werd gestencild en getypt op de typemachine. Zelfs de pamfletten werden door ons getekend en geschreven en her en der opgehangen in Andijk. En ze werden voor de bewuste avond weer terug gevraagd, want er was ook een wedstrijd aangekoppeld wie het mooiste pamflet had gemaakt. Heb het pamflet ook nog. We leerden zo met elkaar, o.l.v. meester, iets organiseren.
Kindercabaret Wester- en Oosterschool, 1974.
De grote vakantie is aangebroken, tenminste voor Noord Nederland, en dat betekent dat er cabaret voorstellingen zijn gegeven door groep 8 van de basisscholen. De avond waar naar werd uitgekeken. Met weemoed, omdat er afscheid genomen moet worden van de basisschool. Met zenuwen, omdat er opgetreden wordt voor de ouders.
1973-1974 zat ik in de 6de klas (groep 8) van de Westerschool, de klas van Meester Harryvan. Want dat zeiden we in die tijd. Ook wij moesten er aan geloven om een cabaret voorstelling te geven aan de leerlingen en de ouders. Omdat er ook zo’n zelfde school op Andijk Oost stond, de Oosterschool met dezelfde bouwstijl en zelfde uitgangspunt van lesgeven en die klassen niet zo groot waren,werden we samen gevoegd. En dat ging prima!
Het cabaret heette “Wat een Dorp” en dat ging over: ANDIJK!. Er passeerden op die avond best interessante onderwerpen o.a.: Andijker Wijsheid, Buurtjes haven, Dorpsplein-gekonkel, Ons Milieu, De verkiezingen, Het is verboden…, De Gemeenteraad, De naam Andijk en de 6000ste inwoner.
Over de 6000ste inwoner ga ik het hebben. Veel foto’s van het cabaret heb ik niet. Maar nog wel het programma en de liedjes die op die avond werden gezongen. Allemaal bewaard. Mocht iemand hier ook aan hebben meegedaan en daar ook mooie herinneringen aan heeft: altijd welkom!! Andijk telt 7085 inwoners per 1 januari 2022, om de 6000ste inwoner te spelen was toen heel bijzonder…
Het doek ging open en daar stond “de wieg” mét de 6000ste pasgeborene op het toneel. De wieg gemaakt van een houten plaat die stond van gordijn tot gordijn , compleet met hemeltje, waarachter de baby lag op 2 op elkaar gestapelde gym banken. Omdat ik de langste van de klas was, had men mij gekozen voor die rol. Ik lag daar toen als reuzen baby in een reuzen wieg. De toeschouwers moesten direct al lachen. Het mooiste moest nog komen!
Mijn trotse moeder, Daniëlle de Kruijff, verzorgde mij vol overgave. Ik kreeg een literfles melk die ik gretig op dronk in een pannetje die ik, op mijn borst onder mijn kin, goed vast hield. Meester zat gehurkt naast mij en maakte baby geluid en liet boertjes door de microfoon. De hele zaal lag plat van het lachen. Wij ook! En pardoes gleed dat pannetje weg en alle melk kreeg ik over me heen.
Kraamvisite was er ook: o.a. de Timmerman, Fred Stuyts, (had de reuzen wieg gemaakt), De burgemeester uiteraard en de bankdirecteur die een reuzen spaarbankboekje gaf.
Luiers werden ook verschoond. Om het zo echt mogelijk te laten lijken konden we kiezen tussen ontbijtkoek of pindakaas. En omdat er bij mij thuis nog een pot stond en wij dit niet lekker vonden, werd het pindakaas. Ontbijtkoek rolde bij het verschonen van de luier er toch waarschijnlijk van af, dacht ik.
Moeder Daniëlle verschoonde de luier. Die luier lag natuurlijk al klaar op de plek waar de luier ongeveer hoort zitten. Eerst de benen omhoog. Weer een lachsalvo uit de zaal: mijn god wat een voeten. Ik had reuze sloffen gemaakt en opgevuld met schuimrubber en die aan mijn voeten gebonden.
En toen de luier! Wat denk je wat een hele pot pindakaas, uitgesmeerd op een katoenen luier, voor uitwerking had op de toeschouwers?
Heb nog navraag gedaan bij mijn zusje, want zij zat ook in de zaal. Zij herinnerde zich ook alleen de sloffen en de poepluier.
Met dank aan de creatieve begeleiding van onze meester Hans Harryvan Hij die de creativiteit bij de leerlingen stimuleerde, om van niets iets te maken en middels toneel/cabaret ons voorbereidde op thema’s uit de grote wereld. Die wereld waar we na de zomervakantie in gingen stappen.
Tekst en foto’s: Corina Sas.