vrijdag 29 maart 2024
spot_img

Kleingouw 49 klaar voor zeker nog eens 100 jaar

De afgelopen jaren is er flink wat werk verzet aan de Kleingouw 49. Soms was dat bouwproces van buiten goed te zien, andere dingen sprongen minder in het oog. Dat er gebouwd werd, is in elk geval niet onopgemerkt gebleven bij vele Andijkers.

Marc van der Horst en Irina van Til zijn nog steeds volop bezig, maar gunnen ons (en daarmee u) nu alvast een kijkje in het oude burgemeestershuis. “Een huis dat er al 100 jaar staat en na deze verbouwing zeker nog 100 jaar mee kan! Een huis met een verhaal! En precies even oud als De Andijker.”

Watersnoodramp
Andijk had te maken met een (bijna) watersnoodramp in 1916. Van het hout dat aanspoelde en na het wegtrekken van het water achterbleef, werden schuren en huizen gebouwd. Zo ontstond o.a. het huis van toenmalig burgemeester J.P. Groot in 1921. De steen in de gevel herinnert daar nog aan. “Dat is eigenlijk één van de weinig dingen die bewaard is gebleven. Gelukkig hebben we ook een glas-in-lood raampje met twee zwarte tulpen kunnen redden en hergebruiken. We wisten dat het pand in slechte staat was toen we het kochten,” vertelt Irina. “Het bleek in een nog slechtere staat te zijn dan gedacht,” vult Marc haar aan.

Irina heeft een oud raam van glas in lood met twee zwarte tulpen kunnen redden en een mooie plek gegeven in haar werkdeel.

In slechte staat
Irina had een karakteristiek oud huis op haar verlanglijstje staan. “Voor mij geen 13 in een dozijn woning. Juist al die verschillende huizen aan zo’n echte dorpsstraat, dat is wat ik graag wilde en dit huis was het voor mij dan ook helemaal.” Marc had eerder een moderne, duurzame nieuwbouwwoning op het oog. “Dit huis aan de Kleingouw, dan koop je géén huis maar werk!” De eerste keer dat ze het huis gingen bezichtigen is Marc dan ook weggelopen. Hij zag gerust de mogelijkheden en had er ook wel vertrouwen in dat hij dat kon. “Maar het was zo vreselijk veel werk.”

Houtskelet eruit
Het huis bleek na aankoop zelfs nog slechter dan op voorhand werd gedacht. Toch hield dat de twee nieuwe eigenaren niet tegen. De vader van Marc- J.T.H van der Horst- kwam kijken en liet een zucht ontsnappen. ”Ik dacht wel even, och jongen, wat heb je gedaan!” Het hele huis was houtskelet en dat is er zo goed als helemaal uit gehaald. Het volledige dak is vernieuwd en alle riet dat erop lag ter isolatie is afgevoerd. Veel puinbakken vol troep en resten zijn inmiddels richting storthoop om zo ruimte te maken voor nieuwe, duurzame en vooral ook onderhoudsvrije woning.” Marc: “Als je het doet, dan doe je het goed. Dat kost energie en tijd en heel veel geld, maar ik doe niks half. De woning is geïsoleerd ruim boven bouwbesluit. De draagbalken zijn van Douglashout, kunststofkozijnen geplaatst, glas vervangen door thermopane en weliswaar staat de oude buitengevel nog: maar dan wel helemaal gestraald en opnieuw geïmpregneerd!”

Foto aangeleverd

Gouden handjes
Irina wilde dit huis. “Toch zou ik dit pand verbouwen alleen gedaan hebben met Marc en met niemand anders,” vertelt ze. “Marc heeft twee gouden handjes en hij kan werkelijk alles zelf. Het is natuurlijk ook zijn werk, bouwen en verbouwen, aanpassingen maken in bestaande bouw. Dit is echter wel een enorm project en dan ook nog eens voor onszelf. Toch had ik er alle vertrouwen in en zoals blijkt: terecht! Het is weliswaar nog niet helemaal af, maar het eind komt in zicht en we kunnen er prima wonen nu.”

Caravan weg
Tijden heeft er op het terrein een stacaravan gestaan die dienst deed als woning. Dat was prima te doen, voor een tijdje. Maar op een gegeven moment is het genoeg. Irina: “Frustraties liepen die tijd af en toe hoog op. Marc wilde het huis perfect afmaken, ik wilde vooral de caravan uit. Toch maken dat soort dingen je uiteindelijk sterker. Wie samen kan verbouwen, kan samen alles aan zeggen ze toch wel eens?”

Laatste loodjes
Achter het huis staat een enorme schuur en is ook het nodige aangebouwd. Hier krijgt Marc zijn eigen hobbyklus plek waar hij o.a. waterscooters repareert. Boven krijgt Irina volop ruimte, waar zij dagbesteding en begeleiding voor vrouwen aanbiedt. Daarnaast wordt er ook op termijn een Bed & Breakfast geopend met twee appartementen. “Je mag gerust even binnen kijken,“ nodigt het tweetal me uit. “Maar let niet op de rommel. Hoewel hier al heel veel gebeurd is, moet er ook nog heel veel gebeuren. Daar kom je gerust een andere keer maar voor terug. Nu moet je even voldoende verbeelding hebben.”

Dank aan een ieder
Hoewel Marc het meeste werk heeft gedaan, zijn ze vele mensen dank verschuldigd. “Zo voelt het in elk geval. De buren, die al die tijd toch wel overlast van onze verbouwing hebben gehad en nooit klaagden. Dat we de auto’s op hun terrein mochten zetten. Van mijn (schoon)vader J.T.H van der Horst, die bijvoorbeeld alles op foto heeft vastgelegd en zo een heel waardevol document voor ons heeft gemaakt van de vele stappen die de verbouwing heeft doorgemaakt. Voor alle helpende handjes, van sjouwwerk tot aan koffie zetten, iedereen die ons hier doorheen heeft gesleept: bedankt!”

Vorig artikel
Volgend artikel

ADVERTEREN
in de Andijker?

klik hier voor INFO

Meest gelezen laatste 7 dagen