In de maand mei nam de omzet in doe-het-zelf-zaken met 29% toe. Dat was in ons dorp te merken. Als ik langsfietste zag ik jullie staan, op een vaak gammel trapje, met een verfpot en een kwast in de hand, druk in de weer om deuren en kozijnen te verfraaien. Waar een coronacrisis niet goed voor is. Het aanzien van ons dorp is er flink op vooruit gegaan.
We zijn sowieso goed in het gebruik van kwasten. We strijken heel wat glad, we camoufleren, we bedekken en versieren de gevels van ons leven, zodat het heel wat lijkt. Dat deden we trouwens ook al vóór de coronacrisis.
Hier een vlekje wegwerken, daar een scheurtje dichten, kwast erover: klaar. Nooit iets helemaal uitpraten, er niet over beginnen, dingen laten zitten – wat je niet ziet, is er niet…
Of je eigen paadje schoonvegen en jezelf mooier voordoen dan je bent. Een kleurtje in je haar. Rouge op de wangen: je oogt jaren jonger!
Jezus vergelijkt de farizeeën uit zijn dagen met witgepleisterde graven. Erg complimenteus is dat niet. Een graf kan nog zo fraai lijken, uiteindelijk huist er weinig anders in dan een stapeltje botten. Ook in godsdienstig opzicht kunnen we de schijn ophouden. Kijk mij eens vroom en interessant zijn. Of andersom: Kijk mij eens stoer volhouden dat ik geen God nodig hebt. Maar we zijn dorre botten.
Laten we echt zijn. Naar elkaar en naar God.
Soms zijn er andere dingen nodig dan een kwast…
ds. Koos Staat