Het levensverhaal van dhr. Jan Gerbrandy, zoals verteld door zijn oudste dochter Hiske Gerbrandy:
Mijn vader is geboren in Har-derwijk, maar opgegroeid in Leeuwarden; een echte (oprjochte) Fries dus.
Zijn vader was huisarts en heeft veel betekend voor de bestrijding van longtuberculose in Friesland en omstreken. De familieboerderij in Goengamiede ging verder onder leiding van een neef. De oom van mijn vader is de beroemde minister-president in de tweede wereldoorlog.
Carrière
Mijn vader is in Amsterdam afgestudeerd en gespecialiseerd als internist. Zijn promotie voltooide hij in Engeland bij professor Pickering; hij woonde daar een jaar met mij en mijn moeder in 1953. Ook heeft hij enige tijd gewerkt in het toenmalige Anthonie van Leeuwenhoekhuis, gevestigd aan het Museumplein te Amsterdam. In 1960 werd hij benoemd tot gewoon hoogleraar interne geneeskunde aan het Dijkzigt ziekenhuis te Rotterdam.
Mijn vader is uiteindelijk gepensioneerd aan de, inmiddels, Erasmus universiteit, en heeft daarna tot zijn 67ste nog twee jaar als interim geneesheer-directeur gewerkt bij het Medisch centrum Alkmaar.
Familiegeluk
Mijn ouders hebben elkaar leren kennen in het studentenhuis waar mijn moeder zich voorbereidde op promotie tot kinderarts, maar dat is er na haar huwelijk niet meer van gekomen. Samen kregen zij vier kinderen.
Pensioen
Mijn vader en moeder gingen elk jaar naar Italië voor de kunst en cultuur. Na zijn pensioen studeerden zij enige tijd Italiaans aan de HOVO. Nadat mijn moeder dement was geworden, verhuisden zij naar een aanleunwoning in Rotterdam, waarna mijn moeder na verloop van tijd werd opgenomen in een verpleeghuis en aldaar overleed op 90-jarige leeftijd. Na een val is mijn vader verhuisd naar Sorghvliet te Andijk, met name omdat ik daar toen locatiemanager was. Hij is daar goed opgeknapt en woont er nu alweer 4,5 jaar met veel plezier. Hij is niet dement, maar wel zeer vergeetachtig. In een een-op-een-gesprek kan hij zich nog goed weren, mits dat niet te stressvol is. Hij zal een gesprek met de burgemeester zeker waarderen.
Hiske Gerbrandy