Nooit van mezelf gedacht dat ik nog eens naar een natuurfilm zou kijken. Niet verder vertellen, maar ik ben 62, en dan krijg je dat… Ben jij 22? 41? Ik begrijp het als je me uitlacht. Als je maar oud genoeg wordt zal ook jij een natuurfilm leuk gaan vinden.
Ik zag onlangs lantaarnvissen op het beeld voorbijzwemmen. Die kunnen licht geven. Net als aan zaklamp kunnen ze het licht aan en uit zetten.
Nu las ik in de krant van woensdag waarom ze dat doen. Onder meer om zeehonden te misleiden. Zeehonden vinden wij schattige beesten, maar lantaarnvissen denken daar anders over. Als een zeehond zijn kans schoon ziet zal hij niet aarzelen een lantaarnvis levend te verschalken.
Maar let op. Ziet zo’n lantaarnvis een zeehond aankomen dan drukt hij op een denkbeeldige inwendige schakelaar en zendt een lichtflits uit. De zeehond schrikt, raakt even gedesoriënteerd en de lantaarnvis kan ontkomen.
Ik lees in mijn bijbel dat Jezus graag ziet dat ik licht uitstraal. Maar als ik mijn denkbeeldige lichtknopje aan probeer te zetten is het effect daarvan dat ik soms op een lantaarnvis lijk. Ik jaag de mensen eerder weg dan ze erbij te halen. Ook de kerk maakt, ondanks de beste bedoelingen fouten. Ik weet dat diverse lezers daar verhalen over kunnen vertellen.
Het spijt mij als ik of de kerk het fout doet, maar laat u dat er niet van weerhouden om toch naar het Licht te gaan. Maar dan niet naar dat van mij of van de kerk, maar naar het licht waarvan wij allemaal leven: de zon van Gods liefde. Dat stelt niet teleur.
ds. Koos Staat