Beste Andijkers,
Neem me niet kwalijk dat ik mij tot alle Andijkers richt. Ja, ik weet het, ik ben dominee, en best kans dat u denkt: daar heb ik geen boodschap aan.
Toch waag ik het erop om u allen deze brief te schrijven.
Immers, deze Coronacrisis maakt duidelijk dat wij meer gemeen hebben dan wij dachten. Oud of jong, een rijke vrouw of een arme man, een trouwe kerkganger of een eeuwige twijfelaar – ons treft hetzelfde lot. Zoals zon en regen ons allen raken, zo raakt het virus ons ook allen.
Voor ons mensen die het leven graag in eigen hand houden, zijn het lastige tijden. Wij zijn het virus niet de baas, maar het speelt de baas over ons. Intussen blijven wij sociale wezens, aangelegd op contact. We gedijen niet in afzondering. We worden daartoe nu veelal gedwongen. Van het verplicht anderhalve meter afstand houden wordt niemand blij. Op een lange reis is anderhalve meter niets. Maar als ik met u sta te praten vind ik anderhalve meter een heel eind.
De supermarkt en de bakker en de slager zijn open. Ik bedoel, we kunnen nog boodschappen doen. Ons lijf heeft eten nodig. Maar onze geest heeft dat ook nodig. Daarom gaat op werkdagen (behalve woensdag) de kerkdeur van ons kerkgebouw (Middenweg 6) open. Van 11.00 – 12.00 uur. U bent welkom om er in alle rust te zitten, te bidden of een kaarsje aan te steken. De kerk is groot genoeg om de nodige onderlinge afstand te kunnen bewaren, maar toch zijn we onder dat ene dak even verbonden. Met elkaar en met God. Misschien zie ik u ‘uit de verte’ zitten.
Bij de bakker koopt u brood voor het lijf. In de kerk vindt u brood voor het hart. Misschien hebt u er toch een boodschap aan. Hartelijke groet voor u en jullie allen, en ik voeg er aan toe: Gods zegen.
ds. Koos Staat