Deze weken reizen we door Spanje. We zijn we op weg naar Santiago de Compostella. In 2007 fietsten we deze route met onze tandem vanuit Andijk. 2.600 kilometer in precies 5 weken. Een geweldige reis, maar door de strakke planning, misten we veel van het moois dat Spanje te bieden heeft.
Daarom herbeleven we dit nu met de ‘autocaravanna’ en de fietsen achterop. We nemen uitgebreid de tijd om de bijzonderheden van de ‘camino’ te bezoeken.
Wat opvalt is de medemenselijkheid van de Spanjaarden. Op een van onze fietstochten van afgelopen week raakte ik bijna mijn voorwiel kwijt. Op een lang en onverhard deel van de camino, trilde een bout van mijn voorwiel los. Niet een standaard boutje, maar een hele speciale van Nederlands fabricaat. Er is speciaal gereedschap voor nodig om dat euvel te herstellen. Geen dagelijks gereedschap dat je op een fietstocht bij je hebt.
Dat betekende in de berm en langsrijdende Spanjaarden wenken. En wat er dan gebeurt is ongelooflijk. Elke automobilist stopte en dit leverde een file aan automobilisten op, die ongeacht hun eigen agenda of drukte tijd maakten om te informeren wat er loos was. Een enkeling sprak een paar woorden Engels en die vertaalde ons probleem voor de andere Spanjaarden. Uiteindelijk leverde dat een lokale agrariër op die waarschijnlijk wel een bruikbaar stuk gereedschap had, maar dat niet in zijn auto had liggen.
Ik dus mee in zijn auto naar zijn thuis en Marjo bleef bij de fietsen achter met een aantal Spanjaarden. Na een minuut of 30 waren we weer terug met gereedschap waarmee we het probleem gelukkig konden herstellen. Zijn antwoord op de vraag hoe we hem konden bedanken, was simpel: steek een kaars voor me aan in de kathedraal in Santiago.
Kom hier in Nederland maar eens om…
Dick Visser, fractieondersteuner MORGEN!