Het verhaal van mevrouw Annie van Loen-Zoutendijk valt te lezen op de website www.verzetsmuseum.org. Wij werden hierop geattendeerd door de familie Rusting, hartelijk bedankt daarvoor.
Annie (toen 15) uit Amsterdam-Oost kwam tijdens de hongerwinter van 1944-45 in een pleeggezin in Andijk terecht. “Mijn herinneringen aan de hongerwinter van 1944/45 en de bevrijding in mei 1945”, luidt de titel van haar verhaal.
Mijn verhaal
Annie begint haar verhaal met de volgende tekst: “De winter van 1944/45 is een zeer bijzondere geweest in mijn jeugd en uiteraard in die van velen van mijn generatie. Veel is daarover reeds geschreven, maar dit is mijn verhaal.” Annie schrijft daar over het begin van haar bijzondere reis naar Andijk: “Er kwam steeds minder voedsel en voor het weinig beschikbare stonden we uren in de rij. Veel kinderen uit de steden werden opgenomen in gezinnen op het platteland. De huishoudelijke hulp van de vrouw van mijn baas, mevrouw Mulder, zei dat ik via haar man misschien wel een plaatsje kon krijgen in West-Friesland. Te voet – in mijn eentje- trok ik Noord-Holland in, richting Andijk, een afstand van plm. 70 km.”
Een bijzondere tijd
In het verhaal van Annie schrijft zij over haar persoonlijke verhaal. Over het huisje en de familie waar ze terecht kwam. Over onmogelijke keuzes maken en dagelijkse bezigheden. Het geeft een mooi beeld van het leven van een jonge tiener in een bijzondere tijd. “Op een gegeven moment kwam de vraag aan de orde wanneer ik weer naar huis zou kunnen, of moeten. Tante Jannie en oom Jan wilden wel dat ik bij hen zou blijven. Ik zou dan een cursus aan de plaatselijke landbouw/huishoudschool kunnen volgen en verder hen kunnen helpen. Afgezien van de vraag of mijn ouders dat goed zouden vinden, wilde ik dat toch zelf niet. Het heeft mij echter wel slapeloze nachten bezorgd. Ik had het bij hen immers erg naar mijn zin.”
Vriendschap voor het leven
Annie schrijft: “Mijn verblijf bij de familie Krul heeft dus ruim 4 maanden geduurd. Het is echter een vriendschap voor het leven geworden. Ik was er dan ook met enige regelmaat te vinden, ook later met mijn man Ivo, die ik in 1947 leerde kennen. In de eerste jaren van ons huwelijk, begin jaren vijftig, gingen we er in de vakantieperiode logeren. We gingen dan mee naar het land, maakten ons verdienstelijk met allerlei werkzaamheden en genoten intussen van de vrije natuur.”
Wie graag het hele verhaal zou lezen, u vindt dat op de website www.verzetsmuseum.org en uiteraard vindt u die link ook hier.