“Het is een beetje een bijzondere man”, zegt de één. “Je kan weinig hoogte van hem krijgen,” zegt de ander. Nico kan er alleen maar om lachen. “Ze kunnen niet begrijpen hoe ik werk en dan komen er vanzelf praatjes. Ik heb het echt prima voor elkaar, vermaak me elke dag uitstekend en heb een schat van een vrouw, een schitterend huis en een mooi rijk leven. Plezier hebben in wat je doet is het beste werk!”
Nico werkt voor vrije tijd, zoals hij zelf zegt. Hij houdt van reizen. Zowel een fiets- als een wandeltocht hier door de eigen regio, als ook een uitstapje naar de Kilimanjaro zijn aan hem besteed. “Voor mezelf heb ik een soort quotum te halen. Dat is wat er moet gebeuren, daar werk ik hard voor. Maar daarna geniet ik van mijn vrije tijd en ga ik dingen doen die ik leuk vind. Wekelijks fietsen met een groepje vrienden en wandelen met mijn vrouw Jolanda. Lekker een tripje maken naar een mooie plaats ergens op de wereld. Daar werk ik voor, ik doe niet meer dan moet. Je zou kunnen zeggen dat ik liever lui dan moe ben,” grinnikt hij.
Jonge ondernemer
Nico Alles begon al een beetje te handelen en ondernemen op zeer jonge leeftijd. Hij was een ventje van een jaar of 6, met een enorme mooie berg krullen op zijn kop en schooierde meestal wat door de straten van zijn buurtje in Alkmaar waar hij opgroeide. Net als de groenteman en de melkboer, kwam ook de voddenboer Jan Bloothoofd wekelijks langs de deuren, dat ging zo in de jaren ’50. Nico raakte wel eens met hem aan de praat en hoorde zo dat een kilo oud papier al gauw 5 centen op kon leveren. Voor Nico die wekelijks 5 cent zakgeld kreeg op woensdagmiddag was dat een enorm bedrag. Hij wilde ook net als zijn vriendjes wel eens een zakje stuiters kunnen kopen, voor 10 cent bij mevrouw Boon op de hoek. Zijn eerste onderneming was een feit, hij begon een krantenwijk.
Van kranten naar oud ijzer
In de buurt van zijn ouderlijk huis waren een paar trappenhuizen. Nico ging bij die mensen langs en vroeg ze om hun oud papier. Velen hadden niks voor hem, maar hij beloofde ze om volgende week terug te komen. Dat deed hij ook. “Ik ben een man van afspraken,” zegt Nico daarover. Hij werd beloond voor zijn inzet, want door elke week trouw langs te komen voor het oud papier had hij het vijf weken later zo voor elkaar dat de pakketjes oud papier al gebundeld voor hem klaar lagen in het portiek. Hij bracht zijn kostbare waar naar Jan Bloothoofd en verdiende zijn eerste eigen geld. Oud ijzer leverde wel 10 cent per kilo op en al struinend door de straten vond Nico wel eens oude kachel. Ook die bracht hij, op een handkar naar de voddenboer. Zwaar werk voor kleine jongen, maar met een mooie beloning! Vanaf de zomervakantie van 1960 haalde Nico oud ijzer op. Inmiddels doet hij dit al 60 jaar!
Ondernemende geest
Het oud ijzer bracht nu het geld op, maar Nico moest dan wel van zijn krantenwijk af. “Die verkocht ik door aan drie vriendjes en zo verdiende ik daar ook weer een paar centen aan.” Ook al kreeg hij minder zakgeld dan zijn vriendjes, toch was Nico altijd degene die geld genoeg had. “Dat was al zo toen ik 10 jaar oud was en dat ik nu op mijn 70e nog steeds zo. Naast het verzamelen van oud ijzer heb ik gewerkt als telefoonmonteur en kabellasser en heb ik een tijdje iets met auto uitlaten gedaan. Ook heb ik nog een wielrennercarrière achter de rug en daar was ik niet onverdienstelijk ook,” vertelt Nico verder “Maar ondanks al die zaken bleef het oud ijzer altijd als een rode draad door mijn leven lopen.”
Specialisatie noodzakelijk
Sommige artikelen komen bij Nico en die verkoopt hij door als object. Denk hierbij aan een stalen bureau of een stelling voor in een winkel. Andere zaken gaan naar het bedrijf Blokdijk op Hoorn 80 en belanden uiteindelijk bij de Hoogovens en worden omgesmolten. “Vroeger konden ook wasmachines erbij, maar die regels zijn allemaal veel strenger geworden. Specialisatie is noodzakelijk. Milieucontroles zijn streng, maar dat vind ik goed. Eigenlijk recycle ik mijn hele leven al, ik geef de oude troep van een ander graag weer een tweede leven.”
Boekhouder of ijzerboer
“Mijn vrouw Jolanda is al een groot deel van haar leven boekhouder, zij doet ook mijn boekhouding! Maar ze verzucht wel eens dat als ze het allemaal opnieuw mag doen, dat ze dan ook oud ijzerboer wordt.
Het is een spannend leven, elke dag is anders. Je komt bijzondere mensen tegen en nog meer bijzondere spullen. Vaak vele dubbeltjes en dat maakt samen ook een berg. Soms heb je geluk en zit er zomaar een kwartje tussen!”