Sophia Kistemaker (88 jaar) werd geboren in Enkhuizen en sinds kort woont ze weer in die stad. Daar tussen heeft ze heel lang op Andijk gewoond met Jan, haar man. Eerst aan de Dijkweg waar ze een kruidenierszaak hadden. Later aan de Middenweg. “Als ik eerlijk ben, was ik daar graag gebleven, ik voel me een echte Andijker.”
Fie, zoals mevrouw genoemd wordt, heeft lang geleden de Andijker uitgegeven. Eerst met haar zoon Wim en later met Jan. “Dat was in een heel andere tijd en hoewel het hard werken was, die drukte vond ik erg leuk. Stilzitten is nooit mijn ding geweest, ik was altijd een bezig baasje.”
Vier pagina’s
Toen Wim de Andijker overnam bestond de krant uit niet meer dan vier pagina’s in zwart/wit en de dorpskrant moest nodig nieuw leven worden ingeblazen. Dat vroeg om een scherpzinnige blik en flink wat investeringen, zowel in spullen als in menskracht. Samen met Wim zette zij de schouders er onder.
Computer aanschaffen
“We hadden nog geen computer, dus die werd gekocht. Dat was in die tijd, zo’n veertig jaar geleden, een grote uitgave, maar het bespaarde veel tijd.” Fie vertelt dat ze de meeste artikelen zelf schreven. “Alleen voor de verslagen van de Raadsvergadering had ik iemand die dat aanleverde. Verder gingen we altijd zelf op pad.”
Foto’s maken
Foto’s maken ging in die tijd nog analoog. Dat betekende een rolletje kopen, helemaal volschieten en dan wegbrengen naar de Hema om te ontwikkelen en af te drukken. “Dat duurde natuurlijk veel te lang, ik had die foto’s die we zelf maakten nodig bij het nieuws van die week. Dus ging ik op cursus en schafte zelf alles aan voor een donkere kamer ofwel een doka. Vanaf dat moment drukte ik zelf de foto’s af.”
De krant drukken
Op maandag werd de krant klaar gemaakt voor de drukker. Uiterlijk om 19.00 uur moest hij naar een drukkerij in Oudkarspel worden gebracht. “Daar moesten we hem woensdag weer zelf ophalen. Thuis werden de kranten geteld en naar de bezorgers gebracht. Ondertussen moesten we ook het nieuws en de advertenties voor de komende krant weer verzamelen. We waren er maar druk mee.”
Andijk als basis
Eerst woonde Fie met haar gezin jaren boven de Rabobank. Later verhuisde ze naar de overkant naar een woning met een kantoor. “Dat was makkelijker voor mensen die een advertentie kwamen brengen.” Ook al woont ze nu in Enkhuizen, het nieuws uit Andijk leest ze nog altijd graag. Fie: “Op de tablet lees ik de Andijker nu digitaal!”
Over de wereld
Fie heeft veel meegemaakt en nu ze 88 jaar is, raken de herinneringen in haar hoofd af en toe met elkaar in de war. “Mijn hele leven heb ik veel gereisd, ik ben in veel landen geweest. Ik weet alleen niet meer precies waar en wanneer. Ik ben een optimist en zeg altijd dat wie liefde geeft, ook liefde terug krijgt. Je leeft niet alleen voor jezelf en van stilzitten word je lui.”