Op de drempel van het nieuwe jaar werd eind december 2018 in Dorpshuis Centrum het inmiddels welbekende Rapidtoernooi gehouden. En dit op basis van de vertrouwde formule. Kortom, tegen betaling van tien euro kreeg men 4 consumptiebonnen. Bij de bar kon men deze vervolgens inwisselen om de daarop vermelde gerechten en drinkwaren te ontvangen.
78 mannen en vrouwen
De opkomst was (vrijwel) geheel gelijk aan de vorige editie. Opnieuw traden 18 teams tegen elkaar in het strijdperk, dit maal bestaande uit 78 mannen en vrouwen. Opvallend is de creativiteit die een aantal teams hebben gestoken in het verzinnen van ludieke namen. Zonder de overige daarmee iets tekort te doen, noem ik er twee: “Tegen ons zouden we hebben gewonnen” en “De viermusketierbananen en een Boots”. Het zelfvertrouwen dat in de eerstgenoemde aanduiding ligt opgesloten, bleek volkomen gegrond. Dit mag ook geen verbazing wekken wanneer men onderkent dat dezelfde mensen die de afgelopen jaren steeds als winnaar eindigden onder deze nieuwe naam schuil gingen. Hun optreden was vrijwel geheel identiek aan dat van het jaar daarvoor. Concreet: zij wonnen alle zes rondes (12 matchpunten), moesten slechts 2,5 bordpunten inleveren en waren opnieuw bij het ingaan van de laatste ronde al verzekerd van de toernooiwinst. Ook het Zandkasteel leverde een puike prestatie en behaalde ook nu de tweede plaats. De viermusketierbananen en een Boots legde beslag op de derde positie met hetzelfde aantal matchpunten (9) maar zij hadden iets minder bordpunten, vandaar deze volgorde.
Anekdote
Het volgende tafereel geschiedde tussen een speler, enigszins gevorderd in jaren en een jeugdige speelster. Beiden nog in het bezit van een kale koning, hij ook nog met een dame op het bord. Je zou zeggen:”Een gelopen race met slechts oog hebben voor een eventueel pat.” Vol zelfvertrouwen speelde zij door. Hij trok het net dichter aan en voerde daartoe een zet uit. Wie schetst zijn verbazing toen zij beleefd opmerkte: “Meneer, u voerde een damezet uit met de koning. Dat is onreglementair en daarmee heb ik de partij gewonnen.” Verbijsterd keek hij naar het bord en kon slechts concluderen dat haar opmerking volkomen terecht was. Hem restte niets anders dan haar sportief de hand te schudden en te feliciteren met de overwinning. Je zou zeggen: “Een unieke gebeurtenis en een eenmalige actie.” Maar lees verder en huiver.
Dezelfde speler, met wie uw verslaggever zich zo vereenzelvigd dat hij zich geroepen voelt diens identiteit met de mantel der liefde te bedekken, een paar rondes verder. Hij voerde een prachtige combinatie uit met manoeuvres van zijn beide paarden, die onherroepelijk tot mat of dameverlies zouden leiden. En zo voltrok zich het verdere verloop van de partij ook. Voldaan keek hij er op terug. Wie schetst zijn verbijstering toen een omstander de spelers erop wees dat het mij (pardon: de speler om wie het hier gaat) opnieuw was gebeurd. Bij het ingaan van de combinatie had ik het schaak staan van mijn koning genegeerd. Dus weer een onreglementaire zet, ditmaal in een ander jasje. Door beiden niet onderkend. Het fundament van de combinatie ontpopte zich hiermee als drijfzand. Hier past slechts verder zwijgen.
Bij afwezigheid van voorzitter Arjen Vriend nam bestuurslid Cor Gorter de honneurs waar. Hij nodigde Nico Weel uit naar voren te komen. Deze had, net zoals voorgaande jaren, de indeling van de teams tegen elkaar gedurende de dag voor zijn rekening genomen. Het belang van zijn inbreng bij het succesvolle verloop van het toernooi spreekt voor zich. Als stoffelijk blijk van dank van het bestuur overhandigde Cor hem een fles wijn. Vervolgens reikte hij een fraaie beker uit aan de winnaar “Tegen ons zouden we hebben gewonnen”. Persoonlijk kregen deze spelers ook nog een lekkere schnitt. Niet minder dan drie spelers uit dit team, te weten: Young Hoon de Roover, Danny de Ruiter en Jerrel Thakoerdien hadden 5,5 uit 6 gescoord en legden daarmee beslag op de prijs voor de beste individuele score. Gezamenlijk kregen zij opnieuw één schnitt met een denkbeeldig mes. Richard Schelvis van het Zandkasteel had dezelfde score behaald en ontving ook een schnitt.
Voorts kreeg ook een op een willekeurige plaats geëindigd team een prijs uitgereikt. Alle spelers ontvingen een ananas. En tenslotte, de aanmoedigingsprijs ging naar “Niet verder vertellen” en bestond uit een kistje mandarijnen. Cor sloot omstreeks 17.00 uur het evenement af. Hij reflecteerde het algemeen gevoelen van de spelers met zijn constatering dat de spelers konden terugzien op een heel geslaagde dag . Hij sprak als laatste de hoop uit alle aanwezigen volgend jaar weer terug te zien. Jaap Gorter