Getrouw aan de traditie vond op de vertrouwde locatie in december van het jaar 2017 wederom het zogeheten Rapidtoernooi plaats op een datum met de aanvang van het nieuwe jaar binnen handbereik. De inmiddels welbekende formule werd ook nu weer toegepast. Kortom, het entreegeld voor deelname aan het evenement bedroeg (nog steeds) 10 euro. Het overhandigen van deze som gelds impliceerde meteen ook, dat men in het bezit werd gesteld van consumptiebonnen. En die kon de houder weer gebruiken om aan de bar de daarop vermelde gerechten en dranken te bestellen. De opkomst was ook nu weer heel goed. Met op de valreep nog de onverhoedse aanmelding van twee teams werd die van het jaar daarvoor zelfs nog overtroffen. In totaal meldden achttien teams zich aan, bestaande uit 80 mannen en vrouwen. De winnaar van de vorige keer “Phénomène de déjà vu” schreef zich dit keer in onder de naam “Vergane glorie”. Een keuze waaruit zowel gevoel voor humor als tactisch inzicht naar voren komt. Mocht een nevenbedoeling zijn geweest de tegenstanders bij voorbaat op het verkeerde been te zetten, dan faalde deze jammerlijk want in de wandelgangen beluisterde ik al snel de juiste interpretatie van deze aanduiding, namelijk “Vergáánde glorie”. En het team maakte dit volledig waar. Het werd bemand door dezelfde mensen als vorig jaar, namelijk: Yong Hoon de Rover, Danny de Ruiter, Jerrel Thakoerdien en Tom BalIa. Warner de Weerd ontbrak, geveld door de griep. De vliegende start van het begin werd niet meer losgelaten. Alle zes rondes wisten zij te winnen. Spreekt de grootte van deze prestatie al voor zich, de betekenis hiervan wordt nog geaccentueerd met de vermelding dat de gezamenlijke spelers over het gehele toernooi slechts 1.5 bordpunt moesten prijsgeven en dat men bij het ingaan van de laatste ronde al verzekerd was van de toernooiwinst.
Het Zandkasteel dat eveneens een heel goed toernooi speelde met slechts één nederlaag (tegen de latere winnaar) kon theoretisch het aantal matchpunten nog evenaren maar dan zou het betere aantal bordpunten van “Vergane glorie” de doorslag hebben gegeven.
Ten slotte mag ik niet onvermeld laten “Emanuel Lasker” dat (zeker de eerste helft van het toernooi) goed meedraaide. Na vier rondes stond dit team gelijk met het Zandkasteel (beiden met 6 punten en dus twee punten achter op de koploper). Kennelijk had deze prestatie alle energie weggezogen, want uit de laatste twee rondes haalden zij nog maar één matchpunt. Toch was dit goed voor een verdienstelijke vierde plaats.
ZSC Saende (één van de op het laatste nippertje aangemelde teams) legde met een betere eindspurt beslag op de derde plaats.
Bij afwezigheid van voorzitter Arjen Vriend nam bestuurslid Cor Gorter de honneurs waar. Hij nodigde Nico Weel uit naar voren te komen. Deze had, gelijk vorig jaar, de indeling van de teams tegen elkaar gedurende de dag voor zijn rekening genomen. Het belang van zijn inbreng bij het succesvolle verloop van het gebeuren spreekt voor zich. Als stoffelijk blijk van de dank van het bestuur overhandigde Cor hem een fles wijn, benevens een kist mandarijnen. Vervolgens reikte hij een fraaie beker uit aan de winnaar “Vergane glorie”. Een betere weerlegging van deze naamsduiding is nauwelijks denkbaar. Persoonlijk kregen deze spelers ook nog een lekkere schnitt. Twee spelers uit dit team, Danny de Ruiter en Yong Hoon de Rover, hadden beiden zes uit zes gescoord en daarmee ook de prijs voor de beste individuele score verworven. In plaats van een tweede schnitt kozen beiden voor een ananas.
Voorts kreeg ook nog een op een willekeurige plaats geëindigd team een prijs uitgereikt. Een loting lag daaraan ten grondslag en dier wegen waren ook dit keer spreekwoordelijk ondoorgrondelijk en dus verrassend. Puur bij toeval viel het lot dit maal op de nummer twee, het Zandkasteel. De prijs, een ananas, was dus niet expliciet toegespitst op het feit dat men als tweede was geëindigd.
En last but not least, de aanmoedigingsprijs ging naar de Vennep 2 en bestond uit een kistje mandarijnen.
Cor sloot omstreeks 17.00 uur het evenement af en reflecteerde het algemeen gevoelen van de spelers met zijn constatering dat de deelnemers konden terugzien op een heel geslaagde dag. Hij sprak ten slotte de hoop uit alle aanwezigen volgend jaar weer terug te zien.
Jaap Gorter