Waar een uurtje meditatie toe kan leiden. Om spanning en ergernis kwijt te raken koos ik voor de stilte van de natuur. Dat stille plekje dat ik tegen kwam nodigde om te gaan zitten ook al was het gras wat nat. Daar zat ik, roerloos omdat er niets anders te doen was. Mijn blikveld omvatte hoge wilgen en allesbedekkende berenklauw bladeren. Behalve de rusteloze koolmezen was er weinig dat mijn aandacht trok. Dat veranderde toen ik zo maar als uit het niets een sperwer ontdekte die op een tak haar veren zat te ordenen. Ze plukte en duwde, krabde en schudde haar veren en vervolgens vloog ze naar een Lariks niet ver van de plek waar ze had gezeten. Daar verdween ze voor mij uit het zicht. Ik herkende dat gedrag van onze eigen vogels, ik begreep dat ze zat te broeden en zich even van het nest had begeven om haar vleugels te strekken. Sperwers zijn hier niet zo talrijk daarom besloot ik om die Lariks in de gaten te houden in de dagen die volgden. De volgende dag zelfde tijd omdat vogels gewoontedieren zijn zat ik weer op de plek maar deze keer met camera in de aanslag. De foto vertelt het geluk dat ik beleefde toen ik de sperwermoeder kon vastleggen tijdens haar dagelijkse luchtperiode.
aangeleverd door Ivo de klerk