Plaats van handeling was wederom het dorpshuis centrum te Andijk. In het licht van de toch wat bijzondere datum en het gegeven dat de toernooicyclus een (weliswaar kortstondig) hiaat vertoonde, was de organisatie benieuwd hoe hoog de opkomst dit jaar zou uitvallen. De vele teleurgestelde reacties vorig jaar over het niet doorgaan van het toernooi gaven voldoende aanleiding de gang van zaken met vertrouwen tegemoet te zien. En dit vertrouwen werd niet beschaamd! Zo’n 70 mannen en vrouwen verschenen ten tonele, en deze bemanden in totaal 17 teams.
De traditionele formule was natuurlijk gehandhaafd. Daaruit volgt dat de deelnemer zich na overlegging van 10 euro toegang verschafte tot het evenement. Daarenboven ontving hij ook nog 4 consumptiebonnen die hij kon verzilveren aan de bar ter bekoming van een natje en een droogje.
Alvorens aan de hand van de bereikte resultaten de dag door te nemen, zie ik mij genoodzaakt een korte beschouwing te wijden aan de vernuftig bedachte namen waaronder een aantal deelnemende teams getooid waren. De uiteindelijke bovenaan geëindigde manschappen gingen onder de welluidende naam “Phénomène de déjà vu” door het leven. Dit team was samengesteld uit de volgende personen: Young hoon de Rover, Danny de Ruiter, Warner de Weerd, Jerrel Thakoerdien en Tom Balla. Met zo’n aanduiding ben je het al aan je stand verplicht met niet minder dan het hoogste genoegen te nemen en zij slaagden daar volledig in. Alle (lees: alle) rondes sloten zij zegevierend af. Wisten aanvankelijk een drietal teams gelijk op te gaan met twee achtereenvolgende overwinningen, al vanaf de derde ronde werden zij, en de overige deelnemers, op afstand geplaatst. Het betrof hier het Zandkasteel (bij deze vondst heb ik de vorige keer al uitvoerig stilgestaan), ZSC. Saende en de Faalhazen (ook een door het nodige gevoel voor humor geïnspireerde vondst). Overigens draaiden deze teams alle drie een uitermate succesvol toernooi.
De winnaar van de vorige editie, het Zandkasteel, legde dit keer beslag op de tweede plaats, ZSC. Saende op de derde positie en de Faalhazen namen een verdienstelijke vijfde plaats in bezit. De drie Schaaklustteams eindigden alle in de onderste regionen en waren daarmee de vleesgeworden visualisering van de Olympische gedachte.
Nadat voorzitter Arjen Vriend het verloop van de dag kort doornam en de deelnemers voor zo direct een veilige thuiskomst toewenste, sloot bestuurslid Cor Gorter het evenement af met de prijsuitreiking. Hij nodigde Nico Weel uit naar voren te komen. Deze had de indeling van de teams tegen elkaar gedurende de dag voor zijn rekening genomen. Zijn inbreng was essentieel bij het succesvolle verloop van het evenement. Cor overhandigde hem een fles wijn, als teken van grote waardering. Vervolgens reikte hij een fraaie beker uit aan het winnende team, Phénomène de déjà vu. Persoonlijk kregen deze spelers ook nog een lekkere taart. Daarna ontvingen Daan Haver van het Zandkasteel en Jerrel Thakoerdien van het winnende team, eerstgenoemde een schnitt en laatstgenoemde ter afwisseling een ananas. Zij hadden beiden 51/2 uit 6 gescoord. Voorts kregen ook nog een tweetal op een willekeurige plaats geëindigde teams een prijs uitgereikt. Een loting lag daaraan ten grondslag. Het betrof de Vier Heertjes en KTV. Deze teams ontvingen respectievelijk een aantal ananassen en mandarijnen. En last but not least, de aanmoedigingsprijs ging naar de familie Verweij en bestond uit drie kistjes mandarijnen en twee flessen Flevosap.
Evenals de jaren daarvoor werd opnieuw door Mantel Holland ook nog voor iedere deelnemer een bloembollenpakket beschikbaar gesteld.
Cor sloot omstreeks 17.00 uur het evenement af met als terechte conclusie dat de deelnemers konden terugzien op een heel geslaagde dag. Jaap Gorter