Wie over vroeger begint heeft tijd over.
Dat heb ik nu. Tijd over.
Ik zit thuis met corona. Vandaar.
Tijd is een zegen als het gepaard gaat met energie.
Tijd + energie = resultaat.
Tijd zonder energie geeft verveling.
Er komt niets uit mijn handen.
Ik begin aan iets en ben al weer moe.
Het meest belangwekkende wat ik voor vandaag kan bedenken is dat de dag voorbijgaat.
Dat het morgen beter gaat.
Bij gebrek aan een boeiend heden grijp ik terug op vroeger.
Als jonge predikant kwam ik op bezoek bij ouderen. Ze waren jarig. Of ziek.
Prominent stonden de kaarten uitgestald op het dressoir.
‘Ik heb wel 16 kaarten gehad!’
Ik kon moeilijk begrijpen het iemand oprecht blij kon zijn met een paar kaarten.
U raadt het al. Liesbeth leegde vanmorgen de brievenbus.
Vol kaarten en kindertekeningen.
Allemaal lieve woorden.
Ik lees ze. Zorgvuldig.
Ik stal de kaarten uit. Een voor een.
Daar heb ik nooit tijd voor.
Daar neem ik nooit tijd voor.
Dom, denk ik nu.
Het ontroert me.
Wat is nu eigenlijk echt belangrijk?
Elke kaart staat voor een mens. Een mens die de tijd nam om aan mij te denken. Terwijl ik nu niets presteer…
Alles heeft zijn tijd. Dat zegt de Prediker.
En een Psalmdichter zegt: Onze tijden zijn in Gods hand.
Zo was het vroeger, zo is het vandaag en zo zal het morgen zijn.
God heeft geen tijd om Zich te vervelen.
ds. Koos Staat