Ook dit jaar werd, wederom vlak voor de jaarwisseling, in Dorpshuis Centrum ons vertrouwde viertallentoernooi gehouden. Terwijl buiten het voortijdig afgestoken vuurwerk eerder voor ergernis dan voor vreugde zorgde was dat in de speelzaal precies andersom. Volop vuurwerk op de borden en geen spoor van irritatie. Uitsluitend plezier.
Ook het ongedwongen karakter van het toernooi en het losjes dirigeren van de wedstrijdleiding ontlokken elk jaar weer een tevreden glimlach op het gezicht van alle deelnemers, dat ook nu weer bestond uit mannen en vrouwen van 8 tot ruim 80.
De vertrouwde opzet van een bescheiden inleg, in ruil voor deelname en een goed verzorgde lunch ( het was weer top, Kees), blijkt steeds weer een belangrijk deel van het fundament van ons toernooi. Een fundament dat verder zijn kracht ontleend aan het groot aantal vaste deelnemers en de bekende sponsoring door Dick Mantel, die het steeds weer voor elkaar weet te krijgen dat iedere deelnemer, na afloop van het toernooi, met een prachtig bollenpakket huiswaarts keert. Maar voor het zover is moeten er eerst zeven rondes geschaakt worden. Gewoonlijk waren dat er zes, maar omdat een en ander nogal soepel verliep werd er na enig overleg een ronde aangeplakt: ientje toe is sowieso geen onbekende uitspraak in de horeca en kon ook in dit geval op vrijwel algehele instemming rekenen. Alleen het Zaanse team De Saense Skeuvers kwam door deze variant in de problemen. Hun chauffeur kreeg gasten en moest op tijd thuis zijn om de piepers op te zetten. Gelukkig bleek de wedstrijdleiding ook op dit punt vindingrijk en wist met behulp van enkele toeschouwers snel een vervangend team tot stand te brengen die onder de naam De Saense Verskeuvers de eer van de vertrokken gastheer en zijn gevolg probeerden hoog te houden. En dat is uitstekend gelukt, althans dat proberen dan hè.
Om ongeveer 17.30 uur werd het gebeuren afgesloten door voorzitter Cor Gorter die, geassisteerd door secretaris René Brouwer, van plan was om aan het winnende team: De Pircers van Buiten een fraaie beker te overhandigen hetgeen sinds jaar en dag vergezeld pleegt te gaan van een heerlijke slagroomschnitt voor ieder teamlid. Helaas verloor het prijs uitreikende duo, door het toenemende feestgedruis, het eerste deel van de huldiging volledig uit het oog en werd de beker compleet vergeten. Uiteraard is er voor nalevering zorg gedragen, maar het is tekenend voor het toernooi dat de hoofdzaak de gezelligheid is en de prijzen slechts decoratie zijn. Na de winnaars werden er nog enkele prijzen uitgereikt waarvan de aanmoedigingsprijs altijd weer het leukste onderdeel is. Dit keer viel Het Jeugdteam Castricum die eer ten deel. Ieder van hen mocht een keuze maken uit een kistje mandarijnen, een slagroomschnitt of een aardbeienslof. Wat een feest!
Als laatste werd computer specialist Nico Weel, die het geheel elk jaar weer op soepele wijze in goede banen weet te leiden, onder luid applaus van een stoffelijk blijk van waardering voorzien, waarna voorzitter Cor Gorter alle deelnemers bedankte voor hun bijdrage aan deze weer zeer geslaagde dag en allen een behouden thuiskomst wenste. Het applaus dat volgde sprak boekdelen: wij zijn er volgend jaar weer!