We zijn weer begonnen en u bent altijd welkom.
Mevrouw Ellen en haar zus Rita Ruijter gaven ons een dia presentatie over de hobby van Ellen.
Mede door familieleden is ze de verzamelde scherven gaan uitzoeken en gebruiken. Ze komen uit Graft en daar in de Eilandspolder, net als bij ons in het Grootslag, werden vroeger de “wallekanten” door de tuinders verstevigd door er gebroken servies en ander goed tegen aan te zetten/storten. Door het varen in de polders zo omstreeks 16de en 17de eeuw, kalfde er het een en ander af, dus moest je wel. Ze is gaan schiften om te zien of iets bij elkaar hoorde, kijken bij musea’s om kennis op te doen, fotograferen en later digitaliseren.
In onze rode klei zit ijzer, vandaar de kleur. Later vertelt ze dat hieraan krijt werd toegevoegd om een ondergrond te krijgen voor de Delfts blauwe schilderingen erop.
Gres aarde komt uit Duitsland en daar kennen we bijna allemaal wel de “keulse” zout potten van. Deze aarde wordt op een hoog vuur gebakken en laat dan ook geen vocht meer door in tegenstelling tot onze klei want dat moest tegen lekken geglazuurd worden. Tussen het glazuren in kon je ook de mooiste schilderingen aanbrengen. Dan wordt het wel slib aardewerk genoemd.We zien dan ook vele voorbeelden waaronder een vuurklok (foto). Hiermee moest je het vuur in huis vroeger afdekken. In onze vroege jaren had de kolenkachel ook een pook en we zien boven op de klok een uitsparing waarop je de gloeiende pook neer moest leggen. Ze heeft er een scherf van gevonden en laat die ook zien. Soms zie je op borden of schotels een soort puntje. Daarop heeft een soort afstandsbusje gestaan want dan konden er meer tegelijk in de oven gebakken worden. Zo hadden ook veel glazen flessen een ingedeukte onderkant. Beter te stapelen. Men was toen ook al slim. Uiteraard zien we ook de witte pijpjes/pijpenkoppen voorbij komen. Hoe langer de steel hoe welvarender men was. Ook hier zien we weer verschillende creatieve oplossingen. De “stans”ring onder aan een bord, duidt op de leeftijd. Hoe breder hoe ouder. De compilaties die gemaakt worden zijn vaak met beton afgewerkt, anders blijft het niet zitten als je een kunstwerk neer zet of ophangt. Daar gaat ook wel even tijd in zitten, maar het is ook een fijne ontspanning om er mee bezig te zijn.
Mooi om te zien hoe je een afgebroken tuit en losse andere scherven kan verwerken tot een herkenbare theepot. We hebben genoten.