West en Oost hebben een gezamenlijke avond in Cultura. Dit doen ze al jaren om en om. De zaal is mooi gevuld met diverse leden en met Paas eitjes en koekjes op tafel is het een gezellige boel.
Een landschaps- en levenslustzanger noemt Kees Kaas zich en met wat tekst en uitleg bij de liedjes horen we wat er voorbij komt. Het is stil in de zaal en dat moet wel want bij liedjes, soms doorspekt met dialect, heb je je aandacht nodig. Zeker als het “bescheiden” liedjes zijn, die van een gedicht , door Kees op muziek zijn gezet.
Fietsen op de dijk = altijd tegenwind; “hier is thuis” = tussen de zee en IJsselmeer, de duinen en de dijk. De omringdijk van 126 km en 6 coupletten wordt bezongen als een groene guirlande, meanderend langs diverse dorpen/steden. Een liedje ter ere van het 100 jarig Westfriesgenootschap staat op papier als “skrapen”. Het velders boetje, de bouw bewerken en kromme sloten dat is bij velen van ons nog bekend. De tekst in het liedje van/over meisjes van tachtig die zijn prachtig, zijn hilarisch en er wordt danig gelachen. Met een liedje voor zijn kleinkind(eren), op muziek van Boudewijn de Groot sluit Kees het eerste deel af. Na de pauze kunnen we ook meezingen als o.a. Sari Mareis gezongen wordt, Brandend Zand of Sophietje dronk ranja met een rietje, waarin de tekst soms een beetje is aangepast. Gezellig. Aan het einde sluit Kees af met “het kleine cafe aan de haven”, waarbij we ons ook weer laten horen. Kees Kaas wordt bedankt met een mandje violen en fijne chocolade paaseitjes. Hierdoor krijgen we nog een liedje toe over chocolade en wat dat met een mens kan doen. U raadt het – wederom veel gelachen op de woordspelingen/situaties.
Dan is het echt over en gaan we even na tienen weer op huis aan.