Heel kort: het is voor mij – en ik denk voor de gemeente ook – vooral een feest van licht. Niet alleen maar een terugdenken aan wat ooit, eens is gebeurd, hier ver vandaan.
Het bekende verhaal uit het Lucasevangelie over de geboorte van Jezus, de kribbe, de stal, herders, een ster, Jozef en Maria. Maar het zou zonder betekenis zijn als het niet hier en nu herkenbaar is. Het evangelie van Johannes kent helemaal geen geboorteverhaal. Daar lezen we aan het begin: “Het leven dat hij brengt, is het licht voor de mensen. Hij is het licht dat schijnt in het donker. Gods Zoon is mens geworden. Hij heeft onder ons gewoond.”
Kern: met de geboorte van Jezus is de herkenning van dat licht binnen ieders bereik gekomen. Hij laat ons zien, dat het innerlijke licht waarvan mensen de eeuwen door hebben getuigd, een ervaarbare realiteit is juist te midden van barre omstandigheden.
Juist het besef van die kwetsbare vonk, dat licht dat in ons smeult, maakt je wakker voor het licht van Kerst. Jezus is het kwetsbare, menselijke gelaat van de Eeuwige.
Berlijn 2016. Een aanslag zaaide dood en verderf tijdens een Kerstmarkt. Vlakbij de Gedächtniskirche. In het moderne gedeelte van deze kerk hangt een houtskooltekening van de arts en predikant Kurt Reuber: Kerstmis 1942; midden in de hel van Stalingrad.
Een vrouw buigt zich over het kind, beiden zijn door een groot kleed omhuld. In een brief aan zijn vrouw schrijft Reuber deze woorden: “Wat kan ik hier nog van zeggen? Als je onze situatie bedenkt vol duisternis, dood en haat – en ons verlangen naar licht, leven, liefde, dat zo oneindig groot is in iedereen!”
Kerst is het verhaal dat het licht de duisternis overwint. Toen, nu en straks.
Gert Scholten, pastor