26-01-1921 100 jaar in vogelvlucht 26-01-2021
Onze moeder, Willy Laan, werd geboren op een boerderij in Zwaagdijk als dochter van Klaas Laan en Aafje Roemer. Zij heeft daar een fijne jeugd gehad, doorliep de lagere school in Hauwert en ging daarna naar de ULO en de Huishoudschool in Hoorn, voor die tijd behoorlijk vooruitstrevend. Toen zij 18 jaar was overleed haar moeder en omdat zij niet zoveel met haar vader had, volgde een moeilijke tijd. Nadat haar broer na zijn trouwen de boerderij overnam, ging zij met haar vader in Westwoud wonen.
Daar leerde zij haar man Piet Bakker kennen. Zij trouwden in 1946 en gingen wonen in een klein huisje annex elektrawinkel en werkplaats naast café De Lindenboom. In 1953 verhuisde het stel naar Andijk, waar ze de elektrawinkel van C. Kooiman aan Molenweg 38 overnamen. In die tijd werd onze vader ook PEN-vertegenwoordiger, hetgeen inhield dat hij niet alleen de energierekeningen moest innen, maar ook dat hij bij stroomstoringen, bijvoorbeeld na onweer, vaak werd gebeld en dan de ‘paal’ in moest om het euvel te verhelpen. Altijd spannend, vooral als je nog zo’n jong gezin hebt.
Zij kregen 3 kinderen, 2 dochters en een zoon. Onze moeder runde de winkel en het huishouden, maar dat deed ze nooit alleen. Jarenlang hebben wij hulp gehad van altijd hele lieve meisjes die zowel in huis als in de winkel meedraaiden. Als onze ouders op vakantie gingen kwam onze tante Cor logeren en de meiden zorgden dan voor de winkel. Samen met hun vrienden van Cultura zijn onze ouders wel 25 zomers achtereen naar Oostenrijk geweest, altijd naar hetzelfde adres in Karinthië. Na 20 jaar werden zij zelfs ereburgers van de plaats Krumpendorf.
In 1980, toen onze vader 65 jaar werd, stopten ze met de winkel en gingen een stuk kleiner wonen op de Kees Veerstraat no.18. In die jaren hebben ze samen een paar mooie reizen gemaakt naar o.a. Indonesië en Canada. Vader overleed in 1987 en sindsdien woont ze daar alleen. Tot haar 99e deed ze dat zonder zorghulp, een record volgens de mensen van ‘De Omring’.
Wat is er allemaal gebeurd in 100 jaar? Als Geert Mak dat niet zomaar uit zijn mouw kan schudden, kunnen wij dat al helemaal niet. Het is teveel om op te noemen. Van lopend naar de lagere school tot op de fiets naar Hoorn. De 2e Wereldoorlog, die zij, zoals ze zelf zegt, maar half bewust heeft meegemaakt. Familiebezoekjes op de fiets en met paard en wagen. Achter op de motor bij echtgenoot Piet naar familie in Amsterdam en Enkhuizen, enz.. In 1954 kregen ze hun eerste auto, een bruine Volkswagen Kever met een 2-delig achterraampje en een heuse ‘kattenbak’. Deze werd later ingeruild voor een VW-bus en zo werden de auto’s steeds luxer. Maar onze moeder deed alles op de fiets, ze heeft nooit haar rijbewijs gehaald.
In die honderd jaar heeft onze moeder natuurlijk ook gesport. In haar jonge jaren deed ze aan korfbal en als er ijs was ging zij schoonrijden ‘met de stok’. Ook vond zij ontspanning op de zangvereniging en bij het toneel, Later in Andijk deed ze aan kolven in Cultura, hetgeen culmineerde in 1995, toen ze Nederlands Kampioene werd. Verder puzzelt zij heel veel, eerst gewone kruiswoordpuzzels, later werden dit doorlopers, tot wel 6 sterren. Nu zijn dat er nog maar 3…. In de tijd dat ze alleen was heeft ze diverse kleine workshops gedaan, met klei werken, kaarten maken, en nog zoveel meer. Middels de Privé, de Libelle en de krant, houdt ze alles goed bij. En hoe lang ze al lid is van de ‘Vrouwen van Nu’ (voorheen de Plattelands Vrouwen), dat weten we niet, maar minstens een halve eeuw.
Ondertussen zijn haar kinderen getrouwd en heeft ze 7 kleinkinderen. Ook deze kleinkinderen zijn inmiddels fulltime ouder over 18 achterkleinkinderen: een rijke nalatenschap!
Wij kennen onze moeder, oma, overoma of omama als een lieve, sociale, zeer betrokken en belangstellende vrouw, niet alleen voor haar gezin, maar ook voor alle mensen om haar heen.
Gevraagd naar haar geheim om zo lang zo positief in het leven te staan, antwoordt zij: “Niet vooruit blikken, maar het leven volgen zoals het zich aandient. Go with the flow, met een blij gemoed!”
Doordat ze door de huidige omstandigheden geen feestje kan geven, moeten we onze toevlucht nemen tot een kaartje met een goede herinnering of wens. Bloemen en cadeautjes heeft ze liever niet en bezoek graag na een telefoontje. Dinsdag 26 januari is dan de grote dag, die helaas klein maar creatief wordt gevierd.
Namens de kinderen: Aafke Bankert-Bakker