Koning winter heeft de handdoek in de ring gegooid, Juffrouw Lente doet haar intrede. Wat je ver haalt is lekker maar dicht bij huis vind onontdekte schatten en schatjes. Langs het waterkeringspad op weg naar de uitkijkpost aan het einde van het kleine schiereiland nam ik het bijna overgroeide padje langs het water. Dat padje is dicht begroeid dus het vraagt om een korte worsteling met takken van lage heesters. Maar je krijgt op die manier een mooi beschermd uitzicht over het water zonder dat de watervogels je kunnen zien.
Daar stond ik dus en wachtte op futen en grote zilverreigers toen ik vlak naast mij het zachte piepen van een jonge winterkoning hoorde, een winterprinsje dus eigenlijk. Het geluid was zo dichtbij dat ik heel voorzichtig mijn hoofd draaide en de jonge prins in het oog kreeg. Nieuwsgierig als alle jonge dieren zat hij rustig naar mij te kijken en zelfs toen ik Fuji op hem richtte keek hij mij met een oogje onderzoekend aan.
Wat een genot die jonge dieren, zo dichtbij en zo onbevangen. Het werd geen slechte foto en ik vind dat het beeld belangrijker is dan de scherpte. 
Ivo de M. Klerk